စကားအဂၤါ (၁၀)ပါး

ေအာင္ျမင္ျခင္းသည္ လူအခ်င္းခ်င္း ေျပျပစ္စြာ ဆက္သြယ္ႏိုင္ျခင္းေပၚတြင္ အေျခတည္ပါသည္။ ေအာင္ျမင္လိုသူမ်ားသည္ စကားအဂၤါ အခ်က္ (၁၀) ခ်က္ ကိုေသေသခ်ာခ်ာေလ့လာၿပီး မိမိကိုယ္ကို ေလ႕က်င့္ သင္႕ေပသည္. . . .

၁။ အခ်ိန္ကို ေလ့လာ၍ ေျပာဆိုျခင္း။

၂။ မွန္ေသာစကားကိုသာ ေျပာဆိုျခင္း။

၃။ အေၾကာင္းႏွင့္အက်ိဳး ခိုင္လံုေသာစကား (တရားအားေလ်ာ္စြာ စကား) ကိုေျပာဆိုျခင္း။

၄။ အက်ိဳးရွိမည့္ စကားကိုသာ ေျပာဆိုျခင္း။

၅။ ခ်စ္ခင္ဖြယ္ေကာင္းေအာင္ ေျပာဆိုျခင္း။

၆။ ျပံဳးရႊင္စြာ စကားေျပာတတ္ျခင္း။

၇။ စကားေျပာဆိုရာတြင္ ခ်င့္ခ်ိန္၍ ေျပာဆိုျခင္း။

၈။ စကားေျပာဆိုရာတြင္ မေႏွးလြန္း မျမန္လြန္ဘဲ ေအးေဆးစြာေျပာဆိုျခင္း။

၉။ စကားအသံုးအႏႈန္းကို မွန္ကန္စြာႏွင့္ ယဥ္ေက်းစြာေျပာဆိုျခင္း။

၁၀။စကားေျပာဆိုရာတြင္ ဗလံုးဗေထြး မေျပာဘဲ ရွင္းလင္းျပတ္သားစြာ ေျပာဆိုျခင္း။

အထက္ပါ (၁၀) ခ်က္နွင့္ ျပည့္စံုသူျဖစ္ပါက ႏွစ္လိုဖြယ္ေကာင္းေအာင္ စကားေျပာတတ္သူ ျဖစ္လာမွာ အေသအခ်ာပင္ျဖစ္ပါသည္။

(သီတဂူဆရာေတာ္၏ တရားေတာ္တစ္ခုထဲမွ ထုတ္ႏႈတ္တင္ျပပါသည္)

ဘုရားရွင္၏အံ့ဖြယ္ေတာ္ ( ၁၈ ) ပါး

(၁) ၀တ္ေတာ္မူေသာ သကၤန္းေတာ္သည္ ဖြပ္ဆိုးရျခင္း၊ ေဟာင္းႏြမ္းျခင္းမရွိျုခင္း။

(၂) ပရိကၡရာ (၈)ပါးကို ေဆာင္ေတာ္မူလွ်င္ ကိုယ္ႏွင့္မထိ လက္ေလးသစ္မွ်ကြာျခင္း။

(၃) ေတာ္ထြက္ေတာ္မူစဥ္က ပယ္ျဖတ္မူေသာဆံေတာ္သည္ လက္ႏွစ္သစ္မွ်သာတစ္သက္ပတ္လံုး တည္ေတာ္မူျခင္း။

(၄) ဆြမ္းစားျပီးေသာ္ သပိတ္ေတာ္ေဆးလွ်င္ လက္ေတာ္စင္ ၊ လက္ေတာ္ေဆး ၊သပိတ္ေတာ္စင္၏။

(၅) မုန္ညင္းေစ႔မွ်ေသာ ၾကဳတ္ထဲသို႔ ၀င္ႏို္င္ျခင္း။

(၆) ေရာင္ျခည္ေတာ္ (၆)ပါး လႊတ္ေတာ္မူေသာ္ အရပ္(၁၀)မ်က္ႏွာကို ေဖာက္ထြင္းျခင္း။

(၇) ေ၀ေနယ်သတၱ၀ါသို႔လိုက္၍ ကုိယ္ေတာ္မွတစ္ပါး နိမၼိတဘုရားေပါင္းမ်ားစြာဖန္ဆင္းႏိုင္ျခင္း။ (အေသေခ်ၤ)

(၈) ေခတ္သံုးပါးတုိ႔၌ အမိုက္တိုက္ကိုလည္းေကာင္း၊ အလင္းကိုလည္းေကာင္း ေပးႏိုင္ျခင္း။

(၉) အထက္ေကာင္းကင္တြင္ လ၀န္းကဲ႔သို႔ ျမင္ေတာ္မူျခင္း။

(၁၀) လူနတ္တို႔၏စိတ္ကို အသာသယာႏုသယဉာဏ္ေတာ္ျဖင့္ သိစြမ္းေတာ္မူျခင္း။

(၁၁) အသံေတာ္ရွစ္ပါးႏွင့္တရားေဟာ္ေတာ္မူရာအလံုးစံုေသာပရိတ္သတ္တို႔၏အနားသို႔ ကပ္၍ေဟာသကဲ႔သို႔ၾကားရျခင္း။

(၁၂) ကၽြတ္အံ႔ေသာ သတၱ၀ါတို႔ကို မဟာဂရုဏာ သမာပတၱိဉာဏ္ေတာ္ျဖင့္သိႏိုင္ျခင္း။ ခပ္သိမ္းေသာ သတၱ၀ါတို႔အေပၚတြင္ ကရုဏာတရားပြားမ်ားအားၾကီးျခင္း။

(၁၃) လူနတ္ျဗဟၼာတို႔၏ ကၽြတ္မည့္အခါတည္းဟူေသာ အိေျႏၵအႏုအရင့္ကို သိေတာ္မူျခင္း။

(၁၄) အထက္ပါ(၁၃)ပါးႏွင့္ ေဥယ်ဓံတရား(၅)ပါးကို သိႏိုင္ျခင္း။

(၁၅) အလိုရွိ၍လက္ေတာ္ကိုဆန္႔လိုက္လွ်င္ သပိတ္ေတာ္အလိုအေလ်ာက္ ေရာက္လာျခင္း။

(၁၆) ေရအစံု ၊ မီးအစံုႏွင့္ တန္ခိုးျဖာဋိကာျပႏို္င္ျခင္း။

(၁၇) တာ၀တႎသာသို႔ အဘိဓမၼာတရားေဟာ္ေတာ္မူရန္ ပကတိ သံုးဖ၀ါးႏွစ္လွမ္းတည္းျဖင့္ ၾကြေတာ္မူႏိုင္ျခင္း။

(၁၈) ေဒသစာရီၾကြခ်ီေတာ္မူလွ်င္ ေျခရာမတင္သည့္အျပင္ ေျမအညီအညြတ္ျဖစ္ရျခင္း။

PS: 29Dec2009 တြင္ Forward e-mail မွရရွိသည္။

မေသခင္ ျဖည့္ဆည္းရမည့္ ဘ၀အရည္အေသြးမ်ား

*မေသခင္ ျဖည့္ဆည္းရမည့္ ဘ၀အရည္အေသြးမ်ား*

ၤForward e-mail မွရရွိ တဲ့ မွတ္သားစရာ၊ လိုက္နာက်င္ၾကံစရာေလးေတြပါ။

ျမတ္စြာဘုရားရွင္က “မေသခင္ သုတၱန္” လို႔ အဓိပၸါယ္ရတဲ့ “ပုေရာေဘဒ သုတၱန္” မွာ မေသခင္ ျဖည့္ဆည္းရမယ့္ ဘ၀ အရည္အေသြး ေတြကို တစ္စုတစ္ေ၀းတည္း ေဟာၾကားထား ပါတယ္။ ျမင့္ျမတ္တဲ့ လူသားတိုင္းနဲ႔ ျမင့္ျမတ္လိုတဲ့ လူသားတိုင္း မျဖည့္မျဖစ္ ျဖည့္ဆည္းရမယ့္ စိတ္ဓါတ္ အရည္အေသြး၊ ဘ၀ အရည္အေသြးေတြ ျဖစ္လို႔ အက်ဥ္းဆံုး ခ်ဳပ္ၿပီး ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။

မေသခင္မွာ တဏွာကင္းေအာင္ ၾကိဳးစားရပါမယ္။ လံုး၀ မကင္းေတာင္ နည္းႏိုင္သမွ် နည္းရပါမယ္။ အစြန္းထြက္တဲ့ တဏွာမ်ိဳး၊ လြန္ကဲ ေဖာက္ျပန္တဲ့ တဏွာမ်ိဳး လံုး၀မျဖစ္ေအာင္ သတိနဲ႔ ထိန္းသိမ္းႏိုင္ရပါမယ္။

ၿပီးဆံုးခဲ့တဲ့ အတိတ္အေၾကာင္း၊ ျဖစ္မလာေသးတဲ့ အနာဂတ္ အေၾကာင္းေတြကို မလိုအပ္ဘဲ ေတြးေတာေနၿပီး စိတ္ပင္ပန္း မေနသင့္ပါဘူး။ မေသခင္ ကိုယ္တကယ္ပိုင္တဲ့ ပစၥဳပၸန္ တစ္ခဏေလးမွာပဲ စိတ္ကို တည့္တည့္ ခ်ထားၿပီး လုပ္သင့္ လုပ္ထိုက္တာကို အေကာင္းဆံုး ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ရပါမယ္။

မေသခင္မွာ ကိုယ့္စိတ္ကိုယ္ ေဒါသမီး မေလာင္ၿမိဳက္ေအာင္ တိမ္းေရွာင္ႏိုင္ရ ပါမယ္။ ထစ္ကနဲရွိ ေဒါသ ထြက္တာမ်ိဳး မလုပ္သင့္ပါဘူး။ သူလည္း တစ္ေန႔ေသ၊ ကိုယ္လည္း တစ္ေန႔ေသမယ့္ကိစၥ ဘာလို႔ေဒါသ ထြက္ေနဦးမွာလဲ။

ေနရာတကာမွာ စိတ္ပူပန္တတ္တဲ့ သူလည္း မျဖစ္သင့္ပါဘူး။ တိုေတာင္းလွတဲ့ ဘ၀ေလးကို စိတ္ ပူေလာင္မႈေတြနဲ႔ ဘာလိို႔ အခ်ိန္ ျဖဳန္းပစ္မွာလဲ။ စိတ္ေအးေအး၊ ေခါင္းေအးေအးနဲ႔ အရာရာကို ေယာနိေသာ မနသိကာရ ထားတတ္ဖို႔ အေရးၾကီးပါတယ္။

ရွိတဲ့ဂုဏ္နဲ႔ပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ မရွိတဲ့ ဂုဏ္နဲ႔ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ၾကြားတတ္၀ါတတ္၊ ဂုဏ္ၿပိဳင္တတ္တာ မ်ိဳးလည္း ေရွာင္ၾကဥ္ရပါမယ္။ ကိုယ္လုပ္တာ၊ ကိုယ္ပိုင္တာ လူတကာ လွည့္ၾကြားေနရတဲ့ အရသာက ေသရင္ ကိုယ့္အတြက္ ဘာမ်ား အက်ိဳးျပဳႏိုင္မွာ မို႔လဲ။

လုပ္သင့္တာ မလုပ္ခဲ့မိ ေလျခင္း၊ မလုပ္သင့္တာ လုပ္ခဲ့မိ ေလျခင္းလုိ႔ ေနာင္တရ စိတ္ ပူပန္ေနတာ မ်ိဳးလည္း မျဖစ္သင့္ပါဘူး။ အသိမွန္၊ သတိမွန္ရတဲ့ အခ်ိန္ကစၿပီး လုပ္သင့္တာလုပ္၊ မလုပ္သင့္တာ မလုပ္ဘဲေနရင္ မေသခင္ ကိုယ့္ဘ၀ဟာ ေက်နပ္စရာ ေကာင္းေနပါၿပီ။

ႏႈတ္ေစာင့္စည္းသူ၊ စကားကုိ ဉာဏ္နဲ႔ ခ်င့္ခ်ိန္ ေျပာသူလည္း ျဖစ္ရပါမယ္။ အပိုစကားေတြ၊ အက်ိဳးမဲ့ စကားေတြကို စိတ္ထင္တိုင္း ေလွ်ာက္ေျပာေနလို႔ ကိုယ့္ပါးစပ္လည္း က်က္သေရ ရွိမလာႏိုင္သလို၊ မေသခင္ ကိုယ့္ဘ၀လည္း က်က္သေရ ရွိမလာႏိုင္ပါဘူး။

မေသခင္ ကာလေလးက တိုတုိေလးမို႔ စိတ္ပ်ံ႕လြင့္ ေတြးေတာၿပီးလည္း အခ်ိန္မျဖဳန္းသင့္ ပါဘူး။ ကုန္သြားတဲ့ အခ်ိန္က ျပန္မရႏိုင္တဲ့ အတြက္ လက္ထဲ ေရာက္လာသမွ် အခ်ိန္တိုင္းကို စိတ္တည္ၿငိမ္မႈ အျပည့္နဲ႔ အက်ိဳးရွိရွိ အသံုးခ်တတ္ ရပါမယ္။

ကိုယ့္ရဲ႕ လက္ရွိဘ၀ကို မေက်နပ္ဘဲ မေရရာ မေသခ်ာတဲ့ အနာဂတ္ဘ၀ကုိ ပံုေဖာ္ တပ္မက္ေနတာမ်ိဳးလည္း လံုး၀ မျဖစ္ေစသင့္ပါဘူး။ ကိုယ္နဲ႔ ထိုက္တန္လို႔ ရလာတဲ့ ကိုယ့္ဘ၀ကို ေက်ေက်နပ္နပ္ လက္ခံၿပီး ေနတတ္ေအာင္ ေနရပါမယ္။ ပစၥဳပၸန္ဘ၀ကို ဖန္တီးေပးလိုက္တဲ့ အတိတ္ကံရဲ႕ ျဖစ္တည္ရာ ဘ၀ေတြကိုလည္း စိတ္နာေနလို႔ အပိုပါပဲ။

ကံ ကံရဲ႕အက်ိဳးမရွိ၊ ေရွးဘ၀၊ ေနာက္ဘ၀မရွိ အစရွိတဲ့ အယူမွား မိစၦာဒိ႒ိ ေတြလည္း ကင္းရွင္းေနရ ပါမယ္။ အယူမွားရင္ အလုပ္မွားမယ္၊ အလုပ္မွားရင္ အက်ိဳးတရားလည္း မွားၿပီး ပစၥဳပၸန္မွာေကာ သံသရာမွာပါ ဆင္းရဲ ဒုကၡေတြ ပင္လယ္ေ၀ရ ပါလိမ့္မယ္။

ကိေလသာ ျဖစ္မယ့္ကိစၥ၊ အကုသိုလ္ ျဖစ္မယ့္ ကိစၥေတြမွာ တြန္႔ဆုတ္တဲ့သူ ျဖစ္ရပါမယ္။ ကိေလသာစိတ္ မျဖစ္ရဲ၊ အကုသိုလ္အလုပ္ မလုပ္ရဲတဲ့သူဟာ သူရဲေကာင္း အစစ္ပါ။

ကိုယ့္ကို သူတစ္ပါးေတြ အထင္ၾကီးေအာင္ မဟုတ္မမွန္ လုပ္ၾကံ လွံဳ႕ေဆာ္တာမ်ိဳး လံုး၀ မျပဳလုပ္ရပါဘူး။ အံ့ဖြယ္ ထူးဆန္းေတြ လိမ္ညာ ဖန္တီးျပၿပီး နာမည္ၾကီး၊ လာဘ္ေပါ၊ ပရိသတ္ မ်ားေအာင္ လုပ္ျခင္းဟာ ကိုယ့္ရဲ႕ မေသခင္ဘ၀ကို အမဲေရာင္ ဆိုးေနတာပါပဲ။

လူသားေတြရဲ႕ မေသခင္ ဘ၀ကို အရုပ္ဆိုး၊ အက်ည္းတန္ေစတဲ့ မနာလို၊ ၀န္တိုမႈ (ဣႆာ၊ မစၦရိယ) ကိုလည္း တြန္းလွန္ႏိုင္ရပါမယ္။ ကိုယ့္ထက္သာ မနာလိုတဲ့စိတ္၊ ကိုယ့္လိုျပည့္စံုမွာ ၀န္တိုတဲ့စိတ္ လႊမ္းမိုးေနတဲ့ သူဟာ မေသခင္က ပုပ္ေနတဲ့ သက္ရွိ အေလာင္းေကာင္ပါပဲ။

ကိုယ္အျပဳအမူ ၾကမ္းတမ္းသူ၊ ႏႈတ္အေျပာအဆို ၾကမ္းတမ္းသူ၊ စိတ္ေန သေဘာထား ၾကမ္းတမ္းသူ မျဖစ္ေစရ ပါဘူး။

ကုိယ္က်င့္တရား မေကာင္းသူ (သီလမရွိသူ) ကို ပတ္၀န္းက်င္က ရြံရွာ စက္ဆုပ္ၾကပါတယ္။ မေသခင္မွာ ပတ္၀န္းက်င္က ရြံရွာစက္ဆုပ္တဲ့ ကိုယ္က်င့္တရား ပ်က္သူ မျဖစ္ပါေစနဲ႔။

ခ်စ္ခင္ေနသူ အခ်င္းခ်င္း၊ အဆင္ေျပေနသူ အခ်င္းခ်င္း ကြဲျပားေအာင္ လွဳံ႕ေဆာ္သူ၊ ကုန္းတိုက္သူ မျဖစ္ပါေစနဲ႔။ သူ႔ေရစက္နဲ႔သူ၊ သူ႔အေၾကာင္းဆက္နဲ႔ သူ၊ ခင္ၾက၊ အဆင္ေျပေန ၾကတာကို မနာလို ၀န္တိုျဖစ္ၿပီး ကြဲျပားေအာင္ ကုန္းတိုက္တဲ့ သူေလာက္ က်က္သေရ ယုတ္တဲ့သူ ေလာကမွာ မရွိေတာ့ပါဘူး။

မ်က္စိ၊ နား၊ ႏွာ၊ လွ်ာ၊ ကိုယ္၊ စိတ္လို႔ ေခၚတဲ့ တံခါး ေျခာက္ေပါက္ကေန အဆင္း၊ အသံ၊ အန႔ံ၊ အရသာ၊ အထိအေတြ႔၊ သေဘာတရားလို႔ ေခၚတဲ့ အာရံု ေျခာက္ပါးဆီကို တဏွာေလာဘ အစရွိတဲ့ ကိေလသာ ေရအလ်င္ေတြ စီးဆင္း မသြားေအာင္ ေစာင့္ေရွာက္ႏိုင္ ရပါမယ္။ ျမင္- ျမင္ကာမွ်၊ ၾကား- ၾကားကာမွ်နဲ႔ ၿပီးေအာင္ သတိပ႒ာန္ တရားကို ပြားမ်ားႏိုင္ရင္ ကိေလသာေရ စီးဆင္းမႈ ရပ္တန္႔သြားမွာပါ။

မာနလြန္ကဲၿပီး ေအာက္ေျခလြတ္ ဘ၀င္ျမင့္ေနတဲ့ သူလည္း မျဖစ္ေစရပါဘူး။ မာနႀကီးတယ္ ဆိုတာ အထင္ႀကီးတာပါ။ ပစၥည္း၊ ရုပ္ရည္၊ ပညာ၊ အာဏာ သူမ်ားထက္ သာတယ္လို႔ ထင္ေနတဲ့ အထင္ႀကီးေန တာပါ။ အထင္ဟာ အထင္ပါပဲ၊ တကယ္မဟုတ္ ပါဘူး။

မေသခင္မွာ တစ္ေန႔ထက္ တစ္ေန႔ ဉာဏ္ပညာ ႀကီးမားသူ ျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားေနရ ပါမယ္။ ေလာကီဉာဏ္သာ မက ေလာကုတၱရာ ဉာဏ္ပါရမွ လူ႔ဘ၀ ျဖစ္ရက်ိဳး နပ္ပါတယ္။

ဘယ္အရာမ်ိဳး မဆို ကိုယ္ေတြ႔အသိ မပါဘဲ သူတစ္ပါးအေျပာနဲ႔ ယံုတတ္တဲ့ သူလည္း မျဖစ္ေစရ ပါဘူး။ သိသင့္ သိထိုက္တာ မွန္သမွ် သူတစ္ပါး ပါးစပ္မွာ လမ္းဆံုး၊ သူတစ္ပါး ေျပာတာ ယံုေနရံုေလာက္နဲ႔ မၿပီးဘဲ ကိုယ္တိုင္သိ၊ ကုိယ္တိုင္ ျမင္ေအာင္ ႀကိဳးပမ္း အားထုတ္ရပါမယ္။

ဒါန၊ သီလ၊ သမထ၊ ၀ိပႆနာ ကုသိုလ္ ေကာင္းမႈေတြ ျပဳလုပ္တဲ့ အခါမွာလည္း လာဘ္ေမွ်ာ္တဲ့ စိတ္နဲ႔ မျပဳလုပ္ရပါဘူး။ လူမႈေရး လာဘ္လာဘလို႔ ေခၚတဲ့ ထင္ေပၚ ေက်ာ္ေစာမႈ၊ စီးပြားရာထူး တိုးတက္မႈ၊ သံသရာ ေကာင္းစားမႈေတြကို လံုး၀ မေမွ်ာ္ကိုးဘဲ သံသရာ ၀ဋ္ဆင္းရဲမွ လြတ္ေျမာက္လိုတဲ့ စိတ္၊ သတၱ၀ါအမ်ား ေကာင္းစားေစ လိုတဲ့ စိတ္နဲ႔ ျပဳလုပ္ၾကရပါမယ္။

အေကာင္းအဆိုး ေလာကဓံ အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ေတြ႔ၾကံဳလာတဲ့ အခါမွာလည္း စိတ္မတက္၊ စိတ္မပ်က္ဘဲ တည္တည္ ၿငိမ္ၿငိမ္နဲ႔ ခံႏိုင္ရည္ ရွိရပါမယ္။

သက္ရွိသက္မဲ့ တစ္ခုခုအေပၚ တပ္မက္စြဲလမ္းတဲ့ တဏွာကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး ဘယ္သူနဲ႔မွ ဆန္႔က်င္ဘက္ မျဖစ္ေစရ ပါဘူး။ တဏွာတစ္ခုခုရဲ႕ ေနာက္မွာ ဆင့္ပြား အကုသိုလ္ စိတ္ေတြ၊ မေကာင္းမႈ ဒုစရိုက္ေတြ တြဲပါမလာေအာင္ ထိန္းသိမ္း ႏိုင္ျခင္းဟာ အဆင့္ျမင့္ ပုထုဇဥ္ေတြရဲ႕ အရည္အခ်င္း တစ္ခုပါပဲ။

အစားအေသာက္နဲ႔ ပတ္သတ္ၿပီး ေတာ့လည္း ဒါမစားရ မေနႏိုင္၊ ဒါမေသာက္ရ မေနႏိုင္ တမ္းတမ္းစြဲ မက္ေမာမႈ ကင္းရွင္းရ ပါမယ္။ ရသ တဏွာကို ထိန္းခ်ဳပ္ ေစာင့္စည္းႏိုင္ရ ပါမယ္။

ကိုယ္အျပဳအမူ ျဖစ္သမွ်၊ စိတ္အေနအထား ျဖစ္သမွ်ကို အျမဲ သတိကပ္ ရွဳမွတ္ႏိုင္တဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ ၾကံဳလာသမွ် အာရံုေကာင္းဆိုး အမ်ိဳးမ်ိဳးကို မခ်စ္၊ မမုန္းဘဲ ဥေပကၡာျပဳ အညီအမွ် ရွဳႏိုင္တဲ့သူ ျဖစ္ရပါမယ္။

ကိုယ့္အထက္ လူနဲ႔ ႏိႈင္းယွဥ္တဲ့ မာန၊ ကိုယ့္တန္းတူ လူနဲ႔ ႏိႈင္းယွဥ္တဲ့ မာန၊ ကိုယ့္ေအာက္တန္း လူနဲ႔ ႏိႈင္းယွဥ္တဲ့ မာန၊ မာနသံုးမ်ိဳးလံုး ကင္းရွင္းရပါမယ္။

ေသၿပီးရင္ အသက္ေကာင္၊ ၀ိညာဥ္ေကာင္ေလး ေနာက္ဘ၀ လိုက္တယ္ဆုိတဲ့ သႆတ ဒိ႒ိ၊ ေသၿပီးျပတ္တယ္၊ ဘာမွ မျဖစ္ေတာ့ဘူး ဆိုတဲ့ ဥေစၦဒ ဒိ႒ိ၊ ဒီ ဒိ႒ိႏွစ္ပါးလည္း ကင္းရွင္းရပါမယ္။ ဒီ ဒိ႒ိႏွစ္ပါး ရွိေနရင္ မေသခင္ လုပ္ရမယ့္ အလုပ္ေတြ ကေမာက္ကမ ျဖစ္ၿပီး သံသရာမွာ ေခ်ာက္က်ရပါလိမ့္မယ္။

ကိုယ္နဲ႔ ပတ္သတ္ ဆက္စပ္ေနတဲ့ သားသမီးစတဲ့ သက္ရွိ ပုဂၢိဳလ္ေတြ၊ အိမ္၊ ေျမ စတဲ့ သက္မဲ့ အရာ၀တၳဳ ေတြကို ငါ့သား၊ ငါ့သမီး၊ ငါ့အိမ္၊ ငါ့ေျမဆုိၿပီး ငါစြဲႀကီးႀကီး၊ ငါ့ဥစၥာ အစြဲႀကီးႀကီးနဲ႔ သိမ္းပိုက္ထားတဲ့ စိတ္မ်ိဳး ကင္းရွင္းရပါမယ္။

ဘာအလုပ္ပဲ လုပ္လုပ္ ကိေလသာကို ေရွ႕တန္းတင္တဲ့ အလုပ္၊ ကိေလသာကို ဆရာတင္တဲ့ အလုပ္မ်ိဳး မျဖစ္ေအာင္ သတိထားရပါမယ္။

ကိေလသာ အရင္းမခံဘဲ အလုပ္လုပ္ေန ပါရက္နဲ႔ သူတစ္ပါးတို႔က ကိေလသာ အရင္းခံတယ္လို႔ ထင္ေယာင္ ထင္မွား စြပ္စြဲလာရင္လည္း မတုန္မလွဳပ္ သည္းခံႏိုင္ရ ပါမယ္။

“တစ္ေလာကလံုးမွာ ကိုယ္ပိုင္တာ ဘာမွမရွိပါလား” ဆိုတဲ့ အသိ စြဲစြဲျမဲျမဲ ရွိေနရပါမယ္။ အဲဒီအသိ စြဲစြဲျမဲျမဲ ရွိေနၿပီဆိုရင္ ရွိခ်င္တာ မရွိလို႔လည္း မပူပန္ေတာ့ဘူး။ ရွိၿပီးတာ မရွိလို႔လည္း မဆူညံေတာ့ ပါဘူး။

ခ်စ္ျခင္း၊ မုန္းျခင္းစတဲ့ ကိေလသာကို အရင္းခံၿပီး မလုပ္သင့္ မလုပ္ထိုက္တာ လုပ္တဲ့ အဂတိ လိုက္စားမႈလည္း ကင္းရွင္းရပါမယ္။ အဂတိရဲ႕ လားရာဟာ ဒုဂၢတိပါ။

ေလာကမွာ လူသားေတြ မလုပ္သင့္ မလုပ္ထိုက္တာ လုပ္၊ လုပ္သင့္ လုပ္ထိုက္တာ မလုပ္ ျဖစ္ေနၾကတာဟာ အရင္းခံကေတာ့ ကိေလသာပါပဲ။ ကိေလသာ ေခါင္းပါးလာတာနဲ႔ အမွ် မလုပ္သင့္ မလုပ္ထိုက္တာ ေတြလည္း ေရွာင္ၾကဥ္ႏိုင္လာ ပါလိမ့္မယ္။ လုပ္သင့္ လုပ္ထိုက္တာ ေတြလည္း ေဆာင္ငင္ႏိုင္လာ ပါလိမ့္မယ္။

မလုပ္သင့္တာ အားလံုး အၾကြင္းမဲ့ ေရွာင္ႏုိင္ၿပီး လုပ္သင့္တာ အားလံုး အၾကြင္းမဲ့ ေဆာင္ႏိုင္ၿပီ ဆိုရင္ေတာ့ အၾကြင္းမဲ့ ဘ၀လြတ္ေျမာက္မႈကို ရပါၿပီ။ ေသျခင္းတရားက အၾကြင္းမဲ့ လြတ္ေျမာက္ပါၿပီ။ ထပ္တလဲလဲ တစ္ေသတည္း ေသေနရတဲ့ အျဖစ္ဆိုး၊ ဒုကၡဆိုးေတြက ထာ၀ရ လြတ္ေျမာက္ပါၿပီ။ အႏႈိင္းမဲ့ နိဗၺာန္မွာ အၾကြင္းမဲ့ ေပ်ာ္စံႏိုင္ပါၿပီ။

ဒါေၾကာင့္ မေသခင္ လုပ္ရမယ့္ အလုပ္ေတြထဲမွာ အေရးအႀကီးဆံုး၊ ပဓာန အက်ဆံုးကေတာ့ ကိေလသာ ေခါင္းပါးေရး အလုပ္၊ ကိေလသာ အျမစ္ျပတ္ေရး အလုပ္ပါပဲ။

အမွတ္တရ ခ်စ္သူငယ္ခ်င္း ႏွစ္ဦး

ကြ်န္ေတာ္မို႕ တခုခုစလုပ္ျပီဆို သူငယ္ခ်င္းေတြကစိတ္၀င္စားေလ့ရွိၾကတယ္။ ကြ်န္ေတာ္က လည္း ကြ်န္ေတာ္ ေဟာင္ပြါ ေဟာင္ပြါေလွ်ာက္ေျပာေလ့ရွိ ျပီး၊ အလုပ္လုပ္တဲ့ေနရာမွာလဲ အသစ္ အဆန္းၾကီးမဟုတ္ သည့္တိုင္ တနည္းနည္းႏွင့္ သူမ်ားနဲ႕ ကြဲျပားေအာင္ေတာ့ လုပ္ေလ့ရွိသည္။ အဲဒီ အက်င့္ေၾကာင့္ပဲ မၾကာခဏ သူတပါး မ်က္မွုန္းၾကိဳးစြာ ယွဥ္ျပိဳင္ခံရေလ့ ရွိသည္္။ ကြ်န္ေတာ့မွာ နဂိုက လူေတာ္မဟုတ္ပဲ အသစ္အဆန္း လုပ္ခ်င္စိတ္သာရွိတာမို႕၊ ကြ်န္ေတာ္ လုပ္တဲ့ အလုပ္ကို သူငယ္ခ်င္းေတြ လိုက္လုပ္ေတာ့လဲ ကြ်န္ေတာ့ ထက္ပိုေတာ္ ပိုထူးခြ်န္ၾကတာပါပဲ။ အဲဒီအတြက္ ေတာ့ျဖင့္ ကြ်န္ေတာ့ မွာ တစိုးတစိ မွစိတ္အေႏွာက္ အယွက္မျဖစ္ရပါ။ စိတ္အေႏွာက္ အယွက္ျဖစ္ရတာက ခင္ခင္ မင္မင္ေပါင္းတဲ့ သူငယ္ခ်င္း ေတြ၊ အႏိုင္လိုခ်င္တာ တခုတည္းႏွင့္ ေနရာတိုင္းျပိဳင္၊ ကိုယ္က ရိုးရိုးေျပာလို႕လဲ ရိုးရိုးမထင္ ႏွင့္ အင္မတန္ မွစိတ္ညစ္ရပါသည္။

ေက်ာင္းတက္တုန္း ကလည္း သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ ေတြ႕ဖူးပါသည္။ ကြ်န္ေတာ့မွာ အိမ္ကို အလုပ္ကူ လုပ္ေနတာ တေၾကာင္း၊ ပိုက္ဆံ အမ်ားၾကီး မတတ္ႏိုင္တာ တေၾကာင္းမို႕၊ လစဥ္ေၾကးျမင့္ တဲ့ YTU က်ဴရွင္မ်ားကို အျပည့္မယူႏိုင္ပဲ၊ က်ဴရွင္ တက္ သည့္ ထို သူငယ္ခ်င္းဆီ မွာ အျမဲစာေမးရသည္။ သူကလည္း ကြ်န္ေတာ့ကို အျမဲ စိတ္ရွည္ လက္ရွည္ ရွင္းျပတတ္သည္မို႕ အရမ္းလည္းေက်းဇူး တင္ျပီး ေတာ္ေတာ္လည္းခင္မိသည္။ သို႕ေပမဲ့့ ျဖစ္ပံုက စာေမးပြဲေျဖ တိုင္း ကြ်န္ေတာ့ ခုန္နံပတ္က သူ႕ေရ့ွကအျမဲေရာက္ေနတတ္သည္္။ ၾကာေတာ့ သူလည္းေလ ေလာကီသား မို႕ စိတ္ေပါက္လာပံု ရပါရဲ႕ စိတ္မေကာင္းစရာ “မင္းလည္း အျမဲ ကံေကာင္းမေနဘူး၊ ငါလည္းအျမဲ ကံဆိုး မေနဘူ” ဟုဆိုရွာသည္။ စ သတိထားမိသည္ က ဒုတိယႏွစ္မွာပါ။ Spot ရမည္ဖုန္းဆက္ပါဆို၍ ဖုန္းဆက္ေတာ့ သူရသည့္ Spot ေတြေပးပါ သည္။ ေနာက္တေန႕မနက္ ေက်ာင္းေရာက္ေတာ့ လမ္းမဘက္ေက်ာေပး ကာဒီျပင့္သူငယ္ ခ်င္းတေယာက္ႏွင့္ စကားေျပာေနသည္ ကိုေတြ႕ရသည္။ ကြ်န္ေတာ္လည္း ကြ်န္ေတာ့အက်င့္ အတိုင္း ဒီေကာင္ေတြကို ေႏွာက္ယွက္ရမည္ ဟုအနားကပ္ သြားမွသတိထားမိသည္၊ သူ ထိုသူငယ္ခ်င္းအားေပးေန ေသာSpot မ်ားသည္ ကြ်န္ေတာ့အားေပခဲ့ သည္မ်ားႏွင္မတူပါ။ စာေမးပြဲပီး သြားမွ ကြ်န္ေတာ့အား အလြဲ Spot မ်ားေပးခဲ့ေၾကာင္း သေဘာေပါက္ရသည္။ ကြ်န္ေတာ္လဲ သူ႕စိတ္ေန စိတ္ထားသိရေတာ့ သတိထားပီးေနလို႕ ရတာေပါ့ဟုသာ စိတ္ေျဖလိုက္ရသည္။

ကြ်န္ေတာ့ မွာ စိတ္ရွဳပ္စရာကလည္း မ်ားသည္ မို႕ ပဥၥမႏွစ္ ႏွင့္ ေနာက္ဆံုးႏွစ္ တြင္ စာလည္း စိတ္မ၀င္ စားေတာ့ ပါ၊ မဟာတန္းကို လည္းစိတ္ရွဳပ္ေထြးျခင္း မ်ားစြာႏွင့္ ဆက္မတက္ လိုေတာ့သည္ မို႕ ေအာင္ရံုေလာက္ သာမွန္း၍စာ ၾကည့္ေတာ့ သည္။ ၀မ္းေျမာက္စရာ အဲဒီသူငယ္ခ်င္း ခုန္နံပတ္ ေျခာက္ခုေလာက္ ေက်ာ္ျပီး ကြ်န္ေတာ့ေရွ့မွ ေအာင္သည္။ ဒါေပမဲ့ ေရွ့ဆံုးကေတာ့ မဟုတ္ပါ၊ သူ႕ေရွ့မွာ ၁၀ ေရာက္ေက်ာ္ ၁၂ ေရာက္ေလာက္ရွိေသး သည္။ ကြ်န္ေတာ္ စဥ္းစားမိသည္က ကြ်န္ေတာ့ ေရွ့ မွာေရာ၊ သူေရွ့မွာေရာ ခုန္နံပတ္ျမင့္ သူအမ်ားၾကီးကို စံထား အလုပ္မလုပ္ပဲ၊ ကြ်န္ေတာ့ က်မွယွဥ္ျပိဳင္စရာ အျဖစ္သေဘာ ထားသည္ကို ခုထိလည္းစဥ္းစားမရပါ။ ဘာမဟုတ္ တဲ့ ကြ်န္ေတာ္ လို ငခြ်တ္ ထက္ ခုန္နံပတ္သာလြန္ေအာင္ ျမင္ျခင္း သည္ ဘယ္ေလာက္မ်ား သူ႕ဘ၀ အတြက္ တန္ဖိုးရွိလို႕လဲ၊ ကြ်န္ေတာ္သိခ်င္လိုက္တာ။

ျပီးခဲ့ေသာ တပတ္ေက်ာ္က သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ ကြ်န္ေတာ္တို႕ကုမၼဏီမွာပဲ အလုပ္ရသည္ မို႕ လိုက္ေၾကြးသည့္ ပြဲတြင္ ထိုေက်ာင္းတုန္းက သူငယ္ခ်င္းႏွင့္ျပန္ဆံုရသည္။ မေတြ႕ တာလဲ ၾကာျပီမို႕ ထိုသူငယ္ခ်င္း နံမည္လဲ ေမ့ေတေတ…ကြ်န္ေတာ္ ကိုယ္တိုင္ကလည္း ေမ့တတ္တာ ပါ မည္။ စကားေျပာခ်င္လွ်င္ပင္ နံမည္ကို မနည္းျပန္စဥ္းစားယူရသည္။ ကြ်န္ေတာ္ ဟာအျမဲ ကံေကာင္း ေနသူ ဟူေသာ သူ၏ အျမင္ မွာ ယၡဳထိမေျပာင္း လဲေသးေပ။ စကားစပ္မိသည့္ ခဏ အတြင္း မွာ ပါပင္ “ ငါတို႕လဲ ကံေကာင္းခ်င္ လို႕ ကုသိုလ္ရေအာင္ ကထိန္ခင္းမလို႕ “ဟု ဆိုသည္။ အံ့ေၾသာမိေသာ္ လည္း ကြ်န္ေတာ္ လုပ္ရမဲ့ အလုပ္အတိုင္း အမ်ားကို အလွဴခံ ရင္ျဖင့္ ကြ်န္ေတာ္လည္း ပါ၀င္လွဴဒါန္းမည္ ျဖစ္ ေၾကာင္းေျပာခဲ့ရသည္။ အခ်ိန္ရေသာ တေန႕ေန႕မွ ကြ်န္ေတာ္ နားလည္ထားေသာ ဗုဒၶဘာသာ အလွဴ ႏွင့္ သူနားလည္ထားပံု ကိုဖလွယ္ ရဦးမည္ ဟု မွတ္သားထား လိုက္မိသည္။ သံသရာမွ လြတ္ေၾကာင္းဦးထိပ္ ထားၾကေသာ ဗုဒၶဘာသာတြင္၊ ဗုဒၶဘာသာ ၀င္တို႕ ဘာေၾကာင္တ၀ဲလယ္လယ္ ျဖစ္ ေနေသးေၾကာင္း အနည္းဆံုး သင္ညာသိျဖင့္ေတာ့ ရွင္းျပႏိုင္မည္ဟု ေမွ်ာ္လင့္မိသည္။

လူအမ်ိဳးမ်ိဳး စိတ္အေထြေထြ ဆို သည့္အတိုင္း အထက္ကဆိုခဲ့ေသာ သူငယ္ခ်င္းႏွင့္ ဆန္႕ က်င္ဘက္ စရိုက္သဘာ၀ထြန္းကား ေသာသူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္လည္း ကြ်န္ေတာ့ မွာရွိပါ သည္။ ထိုုသူ ႏွင့္ ကြ်န္ေတာ္ သံုးတန္းႏွစ္ကတည္းက သူငယ္ခ်င္းျဖစ္ျပီး၊ အသက္ေမြး၀မ္း ေၾကာင္းေတြ မတူသည့္တိုင္ ယၡဳထိ အတြဲမပ်က္ပါ။၎သူငယ္ခ်င္း မွာထိုစဥ္က စာအင္မတန္ ေတာ္ပါသည္။ ပင္ကိုယ္ ဥာဏ္ရည္ဥာဏ္ေသြး ေကာင္းေသာေၾကာင့္ လည္းေကာင္း၊ မိဘႏွစ္ပါး စလံုး မွာဆရာ၀န္ျဖစ္၍လည္းေကာင္း၊ ဆရာမ်ား ခ်စ္ခင္ကာ အေရးေပးခံရသူ လည္းျဖစ္သည္။ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ ခ်ာတူးလန္၊ ဆရာဆူတာ ရိုက္တာ ခဏခဏ ခံရသည္။ သို႕ေပမဲ့ မမွတ္ ရိုက္တုန္းခဏသာ၊ ျပီးရင္အေဆာ့ မပ်က္၊ အရိုက္ခံမပ်က္။ ဘယ္လိုပင္ သဘာ၀မတူေသာ္လည္း ကြ်န္ေတာ္ တို႕အတြဲမပ်က္ၾကပါ။ အတူတူကစားသည္ အတူတူေတာ့ စာမၾကည့္ပါ။ သူလဲေတာ္ မဲ့သာေတာ္ သည္ စာကိုအထူးအေထြ မၾကည့္ပါ။ စာၾကည့္မည္ဟု ဆိုကာကြ်န္ေတာ့ အိမ္ေရာက္လာ (သို႕မဟုတ္) သူ႕အိမ္သြားကာ ကစားေနၾကသည္ ကမ်ားသည္။ အခ်ိန္တန္ သူ႕ Roll ကေရ့ွ မွာ ကြ်န္ေတာက ပိတ္ခ်ီး။ ကြ်န္ေတာ္လည္း သူ႕ Roll ဘယ္တုန္းကမွမလိုခ်င္၊ သူကလည္း ဘယ္ေတာ့ မွ Roll မက်။ သို႕ႏွင့္ ၇ တန္းႏွစ္တြင္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္ ခြဲ ဖို႕အေၾကာင္း ေပၚ လာသည္။ အေဒၚက ကြ်န္ေတာ့ အား ၁၀တန္းေရာက္ လွ်င္ နံမည္ၾကီး လွေသာင္းေက်ာင္း ၌ ထားလို၍၊ အေျခခံရေအာင္ဟု ဆိုကာ ၇ တန္းႏွစ္တြင္ ေရႊျပည္သာ အလက ၃ ၌ ေက်ာင္း ေျပာင္းထားရန္ ေမေမ့ အားတိုက္တြန္း ရာမွစ၍၊ ေရႊျပည္သာ သို႕ေက်ာင္းေျပာင္းတက္ျဖစ္ သည္။ ၈ တန္းတြင္ ကြ်န္ေတာ့ နယ္မွာသာ ကြ်န္ေတာ္ေက်ာင္းတက္ခ်င္သည္ ဟူ၍ျပန္ေျပာင္း လာမွ ထိုသူငယ္ခ်င္းႏွင့္ျပန္ေတြ႕ရသည္။ ေက်ာင္းျပန္တက္ေသာ အခါမွသတိထားမိသည္ မွာ ဒီေကာင္ေက်ာင္း စာတြင္ စိတ္၀င္တစား မရွိေတာ့ပါ။ ကြ်န္ေတာ္ ႏွင့္အဆက္ အသြယ္ မရွိသည့္ တႏွစ္အ တြင္း ၾကီးေကာင္၀င္ လာ၍လည္းေကာင္း၊ အေပါင္းအသင္းစံု လာ၍ လည္းေကာင္း အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ ထင္ပါ၏ Roll နံပတ္မ်ားလည္း မေကာင္းလွ ေတာ့ပါ။ ထိုအခ်ိန္မွာ မွစ၍ကြ်န္ေတာ္လည္း ကြ်န္ေတာ္ေပ်ာ္သည့္ ေနရာျပန္ေရာက္ကာ စာစ ၾကည့္ျဖစ္၍၊ စာေတာ္သူတစ္ေယာက္ဟုဆရာမ်ား၏ အသိအမွတ္ျပဳမွဳကို တစတစ ရလာသည္။ သို႕ေပမဲ့ ကြ်န္ေတာ္တို႕ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ အခင္မပ်က္ အမင္မပ်က္ တတြဲတြဲသြားျမဲ၊ ကစားျမဲသာ။ ၉ တန္းေရာက္ ေတာ့ ဒီေကာင့္မိဘမ်ားက မႏ ၱေလးသို႕ ေက်ာင္းေျပာင္းထား မည္ဟုဆို ကာ၊ မႏ ၱေလးေျပာင္းသြားသည္။ ၁၀ တန္းေအာင္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္က ၂ ဘာသာ ဂုဏ္ထူးႏွင့္ စက္မွဳတကၠသိုလ္၀င္ခြင့္ရသည္၊ သူက ၁ ဘာသာဂုဏ္ထူးႏွင့္ သခ်ာၤေမဂ်ာ၀င္း သြားသည္။ ၁၀ တန္းေအာင္စာရင္းထြက္ လာေတာ့ ကြ်န္ေတာ္မေပ်ာ္ပါ၊ ဒီေကာင့္အတြက္ ေတာ့ စိတ္မေကာင္းပင္ျဖစ္ရပါသည္။ ေဆးတကၠသိုလ္၀င္ ဖို႕အထိမွန္း ႏိုင္းေသာကြ်န္ေတာ့သူငယ္ခ်င္း တကၠသိုလ္ ၀င္ခြင့္ ေမဂ်ာ ေရြးခ်ယ္ ခ်ိန္တြင္ အင္မတန္မွ စိတ္ထိခိုက္ေပလိမ့္မည္။ မင္းေျပာင္းသြားလို႕ဟု စကား ၾကံဳတိုင္း အျပစ္တင္ျမဲ၊ ကြ်န္ေတာ္လည္း စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရျမဲ။ ဘာကိုအျပစ္တင္ရ မွန္းလည္း မသိ။ သို႕ ေပမဲ့ သူႏွင့္ ကြ်န္ေတာ္ အခင္မပ်က္ အဆြက္အသြယ္ မပ်က္ခဲ့ပါ။ ရန္ကုန္တြင္ သူရွိေနခ်ိန္၌ ကြ်န္ေတာ္ က်ဴရွင္သြားရာ သူ႕ကားႏွင့္လိုက္ပို႕ျမဲ။ ကြ်န္ေတာ္လည္း ပိုက္ဆံ ျပတ္လွ်င္ သူဆီမွ ေခ်းျမဲ။

တခါတခါေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ခင္သည့္ ထိုသူငယ္ခ်င္း ၂ေယာက္ကို ယွဥ္ၾကည့္မိသည္။ တေယာက္မွာ အင္မတန္ေအးခ်မ္း၍ တေယာက္မွာ အင္မတန္မွ ယွဥ္ျပိဳင္လိုစိတ္ျပင္းထန္ သည္။ ထိုဆန္႕က်င္ဘက္ သူငယ္ခ်င္း ၂ေယာက္တြင္ ကြ်န္ေတာ္သေဘာက်ေသာတူညီခ်က္ မွာ မည္သို႕ပင္ဆိုး၀ါးေသာ ဘ၀အေျပာင္းအလဲႏွင့္ၾကံဳၾကံဳ က်ရာေနရာျပန္ထႏိုင္ေအာင္ၾကိဳး စားျခင္း၊ ၾကိဳးစားသည့္ အတိုင္းျပန္လည္ေအာင္ျမင္လာႏိုင္ျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ အေၾကာင္းအရာ အားလံုးသည္ ျဖစ္ခ်ိန္တန္၍လည္းေကာင္း၊ အေၾကာင္းတိုက္ဆိုင္၍လည္းေကာင္း ျဖစ္ခဲ့ၾကသလို၊ ထိုသူငယ္ခ်င္း ႏွစ္ဦးမွာလည္း ကြ်န္ေတာ္ျဖတ္သန္းခဲ့ျပီးေသာ အတိတ္ကာလ မ်ား၏ အမွတ္တရမ်ားပင္ျဖစ္ေပေတာ့သည္။

ယမမင္းႏွင့္လကၤာဆရာ

ငါ့အသက္လည္းတစ္ရက္တစ္ေန႕၊ တေ႐ြ႕ေ႐ြ႕ျဖင့္လင့္ခဲ့ဇရာ၊ ေရာ္ရင့္လာခဲ့ ။

ငါ့ဆံပင္လည္းေငြမွ်င္ေသးေသး၊ ျဖဴျဖဴေဖြး၍ငယ္ေသြးမစို၊ ပ်က္ယြင္းယိုခဲ့ ။

ငါ့မ်က္လံုးလည္းဖံုးခဲ့ေမႊး႐ွည္၊ မ်က္ရည္ေျခာက္ခန္းလႊမ္းခဲ့မ်က္ေတာင္၊ ေမွးေမွးေမွာင္ခဲ့ ။

ငါ၏နားလည္းမၾကားဆြံ႕ထိုင္း၊ မုန္တိုင္းဆူညံအသံသဲ့သဲ့၊ ေ၀းေ၀းခဲ့၏ ။

ငါ့ႏွာေခါင္းလည္းပန္းေပါင္းနံ႕သာ၊ သင္းသင္းျဖာကို႐ိႈက္ပါ႐ွဴျငား၊ ခါးႀကီးခါးခဲ့ ။

ငါ့ႏႈတ္ခမ္းလည္းစိမ့္စမ္းသီတာ၊ ခ်ိဳသကာလူးပန္းဖူးငံုဆင့္ ၊ မလန္းပြင့္ေတာ့ ။

ငါ့အသားလည္းပပ္ၾကားအက္ေန၊ ပါးေရတြန္႕တြန္႕လိႈင္းလြန္႕လြန္႕ထ၊ အိုမင္းလွၿပီ ။

ငါ့အေသြးလည္းျခင္ေကၽြးသန္းကိုက္၊ သိုက္သိုက္႐ံုး႐ံုး"စားၿမိန္တံုး"သာ ျဖစ္ခဲ့ပါ၏ ။

ငါ၏ေျခလည္းမိုးအေျမအဆံုး၊ စက္၀ိုင္းကံုးေရာက္မေလွ်ာက္ေတာ့ႏိုင္၊ ႏြမ္းႏြမ္းယိုင္ခဲ့ ။

ငါ၏လက္လည္းမသြက္ေတာ့ၿပီ၊ ႀကံဳလွီေဖ်ာ့ညိွဳးအ႐ိုးေပၚတြင္၊ အေရတင္ခဲ့ ။

ငါ၏စိတ္လည္းအတိတ္တြင္က်န္၊ မုန္တိုင္းထန္ညလြန္ခဲ့ရသို႕၊ မိႈင္းမိႈင္းညိဳ႕ခဲ့ ။

ငါ့အေတြးလည္း႐ႈပ္ေထြးေနာက္က်ိ၊ အဆိပ္ထိပန္းျပန္မလန္းသို႕ မည္းမည္းညိဳ႕တည္း ။

ငါ့ဦးေႏွာက္လည္းေက်ာက္ေဆာင္အိုႀကီး၊ အထီးတည္းသို႕ၿငီးေငြ႕ေလာက၊ ႐ြံ႕မုန္းေခြတည့္။

ငါ့အသည္းလည္းအက္ကြဲေၾကမြ၊ အပိုင္းစႏွင့္ေ႐ွးကတုန္းလို၊ ရင္မဖိုေတာ့ ။

ငါ့ကေလာင္လည္းမင္ေၾကာင္စျပဳ၊ ေခ်းညိဳစု၍စာႏုေရးတိုင္း၊ တံု႕ေႏွးဆိုင္းခဲ့ ။

ငါ့၀ိညာဥ္လည္းသိပ္သည္းက်ဥ္းေျမာင္း၊ သစ္ေခါင္းတိုးငွက္အသက္႐ွဴရပ္၊ ဆို႕ဆို႕က်ပ္ခဲ့ ။

ငါ့လိပ္ျပာလည္းစြန္႕ခြာကိုယ္မွ၊ ထြက္ေျပးၾက၍ဘ၀လမ္းခြဲ၊ မ်က္ႏွာလႊဲၾက ။

ငါ့မိခင္မွေ႐ႊစင္သူ႕သား၊ လက္ဖ၀ါးကိုကိုင္ထားယုယ၊ ေခါင္းငိုက္ခ်လ်က္ ။

ငါ့ဇနီးကားငါ့အားေပြ႕ပိုက္၊ နမ္း႐ိႈက္ေနာက္ဆံုးငိုခ်ဳန္းပဲ့တင္၊ အေလာင္းျပင္၏ ။

ငါ့သမီးမူျမင္းျဖဴသစ္႐ုပ္၊ ေဆာ့လႈပ္ကစားငါ့အနားတြင္၊ ၿပံဳး႐ႊင္႐ႊင္တည့္ ။

ငါ့မိတ္ေဆြမ်ား၀ိုင္းရံထား၍၊ ငါ့အားစိုက္ၾကည့္မ်က္ရည္ျပည့္ႏွင့္၊ ေသာကဆင့္ၾက ။

ေၾသာ္.... ကဗ်ာ... ကဗ်ာေရးခဲ့ပါလည္း၊ ေၾကး၀ါတစ္ျပားသနားသူမွ်၊ မ႐ိွၾကတည့္ ။

ငါကမယူ၊ "ေ၀ဖန္သူ"သာေဖြ႐ွာေတြ႕လို႕၊ လက္ကမ္းႀကိဳခဲ့ညဆိုအိပ္ပ်က္၊ လန္႕လ်က္ထႏိုးတစ္မိုးလည္းေသာက္၊ တစ္ညဥ့္ေရာက္ျပန္ၾကိမ္ဖန္ဖန္ပင္၊ သြားျပန္လမ္းဆံု၀ိညာဥ္ဘံုက၊ သံစံုဟစ္ေအာ္ေသမင္းေခၚသံ၊ ေစာင္းသံေလလားေထြျပားစိတ္မွာ၊ ငါ့လကၤာကိုဖတ္ပါေသမင္း၊ သူပင္ညွဥ္း၍ငိုခ်င္းႏွင့္ေတး၊ ႀကိဳက္ရာေ႐ြးရနံနက္ထေသာ္၊ ေရးစလကၤာစာ႐ြက္ျပာသည္ေလမွာလြင့္လြင့္၀ဲ၀ဲတည္း ။

Internet မွ ရွာလို႕ရတဲ့ ဆရာၾကီး ေဒါင္းႏြယ္ေဆြ ကဗ်ာေလးပါ။ Link ကိုေတာ့ မမွတ္မိေတာ့ပါ။

ကြ်န္ေတာ္သိပ္ၾကိဳက္တဲ့ “ကလ်ာမိမိမုန္း” ကဗ်ာကိုေတာ့ ရွာဆဲပါ။

China spiriting away Molybdenum (Mo) metal from Myanmar

တရုတ္ ႏိုင္ငံသည္ ျမန္မာျပည္ ေျမာက္ပိုင္း ကခ်င္ျပည္နယ္ တြင္ ေရးအားလွ်ပ္စစ္ စီမံကိန္း မ်ား အား ဘန္းျပကာ ခဲသတၳဳ မ်ားတူးေဖၚ လွ်က္ တရုတ္ျပည္ အတြင္းသို႕ တရားမ၀င္ ပို႕ေဆာင္လွ်က္ ရွိေၾကာင္း ေဒသခံမ်ား၏ အဆိုအရသိရသည္။ ၎သတၳဳ မ်ားကို ကခ်င္ျပည္နယ္ အေရွ့ပိုင္း နမ့္မိုင္ ျမစ္ရွိ ခ်ီေဗြ ေရအားလွ်ပ္စစ္ စီမံကိန္း ႏွင့္ တပိန္ျမစ္ေပၚရွိ တျခား ေရအားလွ်ပ္စစ္ စီမံကိန္း ႏွစ္ခု တို႕တြင္ တရုတ္ကုမ္ပဏီ မ်ားမွ တူးေဖၚ ထုတ္ယူလွ်က္ရွိေၾကာင္း စီမံကိန္း ပတ္၀န္းက်င္မွ ေဒသခံမ်ားက ဆိုသည္။

ခ်ီေဗြ ေဒသခံမ်ား၏ အဆိုအရ တရုတ္အစိုးရပိုင္ တရုတ္ရင္းႏွီးျမဳတ္ႏွံမွု ေကာ္ပိုေရးရွင္းမွ ၀န္ထမ္း မ်ားသည္ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္ ႏွစ္ဦးပိုင္းမွစတင္၍ စီမံကိန္းေဒသသို႕ ေရာက္ရွိကာ ခဲသတၳဳ တူးေဖၚမွဳမ်ား စတင္ခဲ့ေၾကာင္း သိရွိရသည္။
ျမန္မာ စစ္အစိုးရသည္ ေဒသခံမ်ား ႏွင့္ ျငိမ္းခ်မ္းေရး ရယူထားေသာ အဖြဲ႕မ်ားကို စီမံကိန္းပတ္ ၀န္းက်င္ႏွင့္ သတၳဳတြင္း၀န္း က်င္ေဒသအား သြားေရာက္ၾကည့္ရွဳ စစ္ေဆးခြင္ ပိတ္ပင္ထားေၾကာင္း သိရွိရသည္။

New International Airport, Myanmar

ႏိုင္ငံတကာ အဆင့္မီွ ေလယာဥ္ကြင္း တခုကို ျမန္မာႏိုင္ငံ ၏ ျမိဳ႕ေတာ္သစ္ အစိုးရရံုးစိုက္ရာ ေနျပည္ေတာ္ တြင္ တည္ေဆာက္သြားမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း ႏိုင္ငံေတာ္ သတင္းစာ မ်ားအရသိရွိရ သည္။ ၎ ေလယာဥ္ ကြင္းသစ္အား ရန္ကုန္ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ ေလဆိပ္ကို တည္ေဆာက္ခဲ့ ေသာ ပုဂၢလိကပိုင္ ကုမၼဏီ ျဖစ္သည့္ Asia World ကုမၼဏီ မွ တာ၀န္ယူ တည္ေဆာက္သြား မည္ ျဖစ္သည္။ ၎စီမံ ကိန္း တြင္ အဆင့္ ၃ ဆင့္ ပါရွိမည္ ျဖစ္ျပီး လ ၃၀ ၾကာျမင့္ မည္ျဖစ္သည္။ စီမံကိန္း ပထမ အဆင့္ ပီးစီးသြားပါ က ႏွစ္စဥ္ ခရီးသည္ ၃.၅ သန္း၀င္ထြက္ ႏိုင္မည္ျဖစ္ျပီး၊ စီမံကိန္းတခုလံုး ပီးစီးသြားပါက ႏွစ္စဥ္ ခရီးသည္ ၁၀.၅ သန္း ၀င္ ထြက္ အသံုး ျပဳ ႏိုင္မည္ ျဖစ္သည္။
အဆိုပါ စီမံကိန္းအတြက္ ကုန္က်စရိတ္ ႏွင့္ စီမံကိန္းပီးစီးသြားပါက ေလေၾကာင္း လိုင္းမ်ားအား မည္သို႕ စီမံ ခန္႕ခြဲမည္ ကိုမူ ထုတ္ေဖၚေျပာ ၾကားျခင္း မရွိေပ။


Ref : AFP(NEWS)/MIZZIMA(PHOTO)

သဘာ၀ ဒီေရေတာ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ေရး စီမံကိန္း တိုးတက္မွု အစီရင္ခံစာ ၃၀ ဇြန္ ၂၀၀၆

ျမန္မာနိုင္ငံ၏ ျပည္နယ္ႏွင့္ တိုင္းမ်ားျဖစ္ၾကေသာ ရခိုင္ျပည္နယ္၊ ဧရာ၀တီ တိုင္း ႏွင့္ တနသၤာရီ တိုင္း တို႕ သည္ ကမ္းရိုးတန္းေဒသမ်ားျဖစ္ ကာ ကမ္းရိုးတန္း အရွည္ ၁၉၀၀ ကီလိုမီတာခန္႕ ရွည္လွ်ားသည္။ ကမာၻ အရပ္ရပ္ရွိ ဒီ ေရေတာမ်ား ျပဳန္းတီး ေပ်ာက္ကြယ္ေန သည္ႏွင့္ အမွ် ျမန္မာ့ ဒီေရေတာမ်ား လည္းေလွ်ာ့ပါးျပဳန္းတီးလွ်က္ရွိၾက သည္။ ျမန္မာနိုင္ငံတြင္ ဒီေရေတာ ျပဳန္းတီးရျခင္း၏ အဓိက အေၾကာင္းအရင္းမ်ား မွာ၁) ထင္းႏွင့္ မီးေသြးမ်ား အလြန္ အကၽႊံ ထုန္ယူ သံုးဆြဲျခင္း၂) လူေန ထူထပ္လာျခင္း၃) စိုက္ပ်ိဳးေျမ အတြက္ ဒီေရေတာမ်ားအား ခုတ္ထြင္ရွင္းလင္းျခင္း၄) တရားမ၀င္ ပုစြန္ ေမြးကန္မ်ား အတြက္ ဒီေရေတာမ်ားအား ခုတ္ထြင္ရွင္းလင္းျခင္း တို႕ေၾကာင့္ျဖစ္သည္။၁၉၂၄ မွ ၁၉၈၄ အထိ မွတ္တမ္းမ်ား အရ၊ ၁၉၉၅ ခုႏွစ္တြင္ ဧရာ၀တီ ျမစ္၀ကြ်န္းေပၚ ရွိဒီေရေတာ မ်ားသည္ ၁၉၂၄ ခုႏွစ္ တြင္ ရွိခဲ့ေသာ ဒီေရေတာ ပမာဏ၏ ၁၂.၃ ရာခိုင္ႏွဳံး သာ က်န္ေတာ့ သည္။ ၁၉၈၁ မွစတင္ကာ သစ္ေတာ ႒ာန မွ ႏွစ္စဥ္ ဒီေရေတာ ဧက ၁၀၀၀ ေက်ာ္ စိုက္ပ်ိဳးခဲ့ေသာ္လည္း၊ ျပဳန္းတီးမွု ႏွုန္း ႏွင့္ ဧရိယာ ကို မမီႏိုင္ခဲ့ေပ။ ေနာက္ပိုင္းတြင္ UNDP, FAO, JICA ႏွင့္ INGOs တို႕မွ ျမန္မာ့ ဒီေရေတာ ထိန္းသိမ္း ေရး အတြက္ လိုအပ္ေသာ အကူအညီမ်ားေပးခဲ့သည္။ လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ အနည္းငယ္ အတြင္း တရားမ၀င္ ပုစြန္ကန္ တူးေဖၚမွုသည္ ဒီေရေတာ ထိန္းသိမ္း ေရး စီမံကိန္း အတြက္ အဓိက ျပႆနာ ျဖစ္လာခဲ့သည္။ ဒီေရေတာ ျပဳန္းတီးလာ သည္ ႏွင့္ အမွ် တဖက္ တြင္လည္း ဒီေရေတာကို မွီ၍ ျဖစ္တည္ေနေသာ ကမ္းရိုးတန္း ကုန္းေျမႏွင့္ ေရေန သတၱ၀ါ တို႕ မွာလည္း တိုက္စား ျပဳန္း တီး၍ လာၾကသည္။သစ္ေတာ႒ာန သည္ Mangrove Action Project (MAP) ၏အကူအညီျဖင့္ Mangrove Service Network (MSN) ႏွင့္ ပူးေပါင္းကာ ဒီေရေတာ စိုက္ပ်ိဳးေရး စီမံကိန္း တခု ကို စတင္ခဲ့ သည္။ ၎စီမံကိန္း၏ ရည္ ရြယ္ခ်က္မွာ ၁) ဧရာ၀တီ ျမစ္၀ကြ်န္းေပၚ ရွိဒီေရေတာ ေပါက္ေရာက္ပံု အဆင့္ဆင့္ ကို ေလ့လာေစာင့္ၾကည့္ေရး ၂) ဒီေရေတာ စိုက္ပ်ိဳးပံု အဆင့္ဆင့္ ကို သရုပ္ျပ အေကာင္အထည္ေဖၚေရး ၃) ေဒသ အတြင္း ဒီေရေတာ စိုက္ပ်ိဳးေရး ကို အရွိန္ အဟုန္ျမွင့္ ေဆာင္ရြက္ေရး တို႕ ျဖစ္သည္။

လက္ရွိ ျမန္မာျပည္၏ ဒီေရေတာ ေျခအေန

ျမန္မာျပည္၏ ဒီေရေတာ မ်ားကို ေဒသ ၃ ခုတြင္ ေအာက္ပါ အတိုင္းေတြ႕ရွိရသည္။





၁၉၂၃ မတိုင္မီ (သစ္ေတာစီမံ ခန္႕ခြဲမွု မရွိ)၁၉၂၄ မွ ၁၉၄၈ သစ္ေတာၾကိဳး၀ိုင္း စနစ္ျဖင့္ စီမံ ခန္႕ခြဲသည္၁၉၄၉ မွ ၁၉၇၂ ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီကာလ - သစ္ေတာဥပေဒျပ႒ါန္းျခင္း မရွိေသး၁၉၇၀ မွ ၁၉၉၂ လူဦးေရ ၄ သန္းခန္႕ရွိေသာ ရန္ကုန္ျမိဳ႕အတြက္ ထင္းႏွင့္ မီးေသြး စည္းကမ္းမဲ့ထုတ္ယူခဲ့သည္၁၉၉၃ သစ္ေတာ ဥပေဒျပ႒ါန္း၍ ထင္းႏွင့္ မီးေသြး ထုတ္လုပ္မွုအား ပိတ္ပင္ခဲ့သည္၁၉၉၅ သစ္ေတာ ႒ာနမွ Community Forest Instruction ကို ထုတ္ျပန္ခဲ့သည္။


စီမံကိန္း အႏွစ္ခ်ဳပ္


တည္ေနရာ: NO.62, လပြတၱာျမိဳ႕နယ္၊ ဧရာ၀တီတိုင္း၊ ျမန္မာ။(N-15°48¢16², E-94°55¢53² as of GPS reading)
ဧရိယာ: ဧက ၁၀၀
ေျမအေနထား: ေျမျပန္႕ (ပုစြန္ကန္ေဟာင္း မ်ားရွိခဲ့ေသာ ေျမလြတ္ ေျမရိုင္း)
ေျမ၏ PH: 5.3 – 5.5, ရံႊ႕ေျမ
ႏွစ္စဥ္ မိုးေရခ်ိန္ ပွ်မ္းမွ်: 120 လကၼ (ေမလ လယ္ မွ စက္တင္ဘာလကုန္ထိ)
ဆားပါ၀င္ႏွုန္း: 27ppt (in April), 30 ppt (in May), အိုးဘိုေခ်ာင္း
ဒီေရ အတက္အက်: တလလွ်င္ ၁၀ၾကိမ္ေအာက္ ဒီေရလႊမ္းျခင္းခံရေသာ ဧက ၃၀တလလွ်င္ အၾကိမ္ ၂၀ မွ ၃၀ ၾကား ဒီေရလႊမ္းျခင္းခံရေသာ ဧက ၆၀တလလွ်င္ အၾကိမ္ ၃၀ ႏွင့္ အထက္ ဒီေရလႊမ္းျခင္းခံရေသာ ဧက ၁၀
အဓိကမ်ိဳးစိတ္: Ceriops decandra, Excoecaria agallocha (in surrounding area)
စီမံကိန္းကာလ: ဇႏၷ၀ါရီလ ၂၀၀၆ မွ ဒီဇင္ဘာ ၂၀၁၀
အေကာင္အထည္ေဖၚမည့္ အဖြဲ႕အစည္း: Mangrove Service Network (MSN)
ပူးေပါင္း ပါ၀င္မည့္ အဖြဲ႕ အစည္း: သစ္ေတာ႒ာန

ႏို္င္ငံ တကာမွ ပူပင္စြာႏွင့္ စီမံကိန္းခ် ေဆာင္ရြက္ေနစဥ္ မွာပင္ ဒီေရေတာကင္းမဲ့ျခင္း၏ အက်ိဳးဆက္ကို ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ေမလတြင္ တိုက္ခတ္ခဲ့ေသာ Nargis မုန္တိုင္း မွ သက္ေသျပခဲ့သည္။ ေရၾကီးျခင္းႏွင့္ မုန္တိုင္း တိုက္ျခင္းသည္ ဧရာ၀တီ တိုင္း အတြက္ အေတြ႕အၾကံဳရွိျပီး ျဖစ္ေသာ္လည္း၊ တကမာၻလံုး ရာသီဥတု ေဖါက္ျပန္ေန ေသာအခ်ိန္၊ အင္အားၾကီးမားလွစြာေသာ Nagis မုန္တိုင္း၊ မုန္တိုင္းေၾကာင့္ျဖစ္ေပၚလာေသာ ၂၄ေပ အျမင့္ရွိသည့္ မုန္တိုင္းဒီေရ၊ ဒီေရေတာျပဳန္တီး၍ အကာအကြယ္မဲ့ေနျပီျဖစ္ေသာကမ္းရိုးတန္း၊ ထိုအေျခအေနမ်ားအား လံုးေပါင္းစည္းမိေသာအခါ လူဦးေရ ၁ သိန္းေက်ာ္ ေသဆံုးခဲ့ရသည့္ အျဖစ္ဆိုးၾကီးကို မ်က္၀ါးထင္ထင္ေတြျမင္ခဲ့ရျပီျဖစ္သည္။ထို႕ေၾကာင့္ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ျခင္း၊ သစ္ေတာမ်ားထိန္းသိမ္းျခင္းသည္ ကြ်န္ုပ္တို႕ ကမာၻ ၾကီးသာယာေရးအတြက္ အလြန္အေရးၾကီးေသာ အခ်ိန္သို႕ ေရာက္ရွိေနျပီ ျဖစ္ရာ အသိပညာေပးျခင္း၊ ပူးေပါင္းပါ၀င္ေဆာင္ရြက္ေစျခင္း၊ စေသာလုပ္ငန္းမ်ားကို အရွိန္အဟုန္ျဖင့္ေဆာင္ရြက္ရန္ လိုအပ္ေနျပီျဖစ္ပါသည္။


(ဥတုရာသီ ေတာကိုမွီ၏။)


Ref: http://www.mangroveactionproject.org/

Kaladan Multi-Modal Transit

၂၀၀၈ခုႏွစ္ ႏွစ္ဦးပိုင္းတြင္ Kaladan Multi-Modal Transit အမည္ရေသာ US$ 120M တန္ဖိုးရွိ Project ကို အေကာင္အထည္ေဖၚရန္ ျမန္မာ ႏွင္ India သေဘာတူစာခ်ဳပ္ ခ်ဳပ္ဆိုခဲ့ၾကသည္။ ၎ Project တြင္ ကုန္းလမ္းႏွင့္ ေရလမ္းပို႕ေဆာင္ေရး ႏွစ္မ်ိဳးလံုး ပါ၀င္မည္ျဖစ္ ျပီး၊ ၄ ႏွစ္ အတြင္း တည္ေဆာက္ပီးစီးရန္ ခန္႕မွန္းတားသည္။

Project တြင္ အစိတ္အပိုင္း ၃ ပိုင္းပါ၀င္မည္ျဖစ္ျပီး၊ ပထမ အပိုင္းမွာ အဂ္လိပ္ေခတ္ ကတည္းကရွိခဲ့ေသာ စစ္ေတြ ဆိပ္ကမ္းဖြံ႕ျဖိဳးတိုးတက္ေရးျဖစ္သည္။ ဒုတိယ အပိုင္းမွာ ကုလားတန္ ျမစ္ေၾကာင္းတေလွ်ာက္ ကလက္၀ အထိ ကုန္စည္ပို႕ေဆာင္ ႏိုင္ေစေရး ျဖစ္ကာ၊ တတိယ အပိုင္းမွာ ကလက္၀ မွ စိုင္ဟာ (Saiha - Mizoram) အထိ ကုန္စည္ ပို႕ေဆာင္ႏိုင္ေသာ လမ္းေဖါက္ လုပ္ေရးျဖစ္သည္။ ၎ လမ္းပိုင္းသည္ India ျပည္ရွိ India အမ်ိဳးသား အေ၀းေျပးလမ္း (၅၄) ႏွင့္ သြားေရာက္ေပါင္းဆံုမည္ ျဖစ္သည္။

စစ္ေတြ ဆိပ္ကမ္းမွာ India ႏိုင္ငံ Mizoram ျပည္နယ္ Aizawl မွ ၄၀၀ ကီလိုမီတာ ကြာေ၀းျပီး၊ နယ္စပ္မွ ၂၅၀ ကီလိုမီတာ ကြာေ၀းသည္။ ၎ ဆိပ္ကမ္းအား Maritime Company မွ ဦးစီးကာ အိႏၵိယ မွ ကၽြမ္းက်င္ အလုပ္သမားမ်ားႏွင့္ တည္ေဆာက္သြားမည္ ျဖစ္သည္။

စီမံကိန္း၏ တတိယ အပိုင္းျဖစ္ေသာ လမး္ေဖါက္လုပ္ေရးအား RITES (Rail India Technical Economic Services) မွ ဦးစီး အေကာင္ အထည္ေဖၚမည္ ျဖစ္ျပီး၊ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္ အတြင္းျပီးစီး ရန္ ခန္႕မွန္းထားသည္။
၎စီမံကိန္းျပီးစီးသြားပါ က အိႏၵိယႏိုင္ငံ ၏ ျပည္တြင္း ျပည္ပ ကုန္သြယ္ေရး မွာ မ်ားစြာ လြယ္ကူ အဆင္ေျပသြားမည္ျဖစ္သည္။

Ref: 1) http://www.burmeseclassic.com/news_detail.php?id=1322&type=3
2) http://lyansamte.blogspot.com/2008/04/kaladan-multi-modal-transit-transport.html

မွတ္မိေနေသာေက်ာင္းပိတ္ရက္ရွည္

မွတ္မွတ္ရရ အဲဒီအခ်ိန္က ကြ်န္ေတာ္ တတိယတန္း တက္ေနတုန္း ဘုမသိဘမသိ ေက်ာင္းေတြ ပိတ္လိုက္လို႕ေပ်ာ္ေနခဲ့တာ...မၾကာပါဘူးအျဖစ္မွန္ကိုသိရတာပါပဲ။

“ေဖါင္း..ေဖါင္း...ေဖါင္း...ေဖါက္...ေဖါက္...ေဖါက္...” တခါမွ မၾကားဘူးတဲ့ အသံမို႕ မိုးျခိမ္းသံလိုထင္ေနခ်ိန္မွာပဲ “ဟဲ့ဟဲ့ ပစ္ကုန္ျပီ ၀ပ္၀ပ္” ဟုဆိုကာဂ်ပန္႕တေခတ္လံုး စစ္အေတြ႕အၾကံဳ႐ွိခဲ့ေသာအဖြါးရဲ႕ အတင္းဆြဲေခၚျခင္းကိုခံလိုက္ရပါတယ္။ ဘုရားခန္းတြင္ အဖြါးက ကြ်န္ေတာ္အားဖိရင္း၀ပ္ ထားသည္မွာ ယၡဳခ်က္ခ်င္း စစ္သားမ်ားအိမ္အတြင္းသို႕၀င္လာမည့္ဟန္ တုတ္တုတ္မွ်မလွဳပ္။ ခါးသက္ေသာ စစ္၏ အေတြအၾကံဳမ်ားကသင္ေပးခဲ့ဟန္တူပါ၏။ အမွန္ေတာ့ကြ်န္ေတာ္တို႕အိမ္မွာ စစ္သားမ်ား ရန္ကုန္သို႕ ခ်ီတက္သြားရာ လမ္းေၾကာင္းႏွင့္ အတန္လွမ္းပါသည္။ နယ္ခံလူငယ္မ်ားမွ စစ္သားမ်ားရန္ကုန္သို႕ ခ်ီတက္မည့္ ရန္ကုန္-မႏၱေလး လမ္းကို သစ္ပင္မ်ားလွဲ၍ ပိတ္သျဖင့့္ပစ္ခတ္ျခင္းျဖစ္သည္။ ထိုေန႕ ေန႕လယ္မွစ၍ ကြ်န္ေတာ့၏ ေက်ာင္း ေက်ာပိုးအိတ္ကေလးမွာလည္း အေရးေပၚေက်ာပိုးအိတ္ေလး အျဖစ္ အသြင္ေျပာင္းသြားသည္။ ေရဘူးတဘူး ၊ အ၀တ္အစား တစံု ႏွင့္ စားစရာအခ်ိဳ႕ကို ၎ေက်ာပိုးအိတ္ အတြင္းထည့္ကာ တေနရာ၌ မွတ္မွတ္ ရရထားေစ ျပီးအေရးေပၚအေျခေနအတြက္ အဆင္သင့္ျဖစ္ေစခဲ့သည္။


ေဖေဖ့ကို ၾကည္လိုက္ျပန္ေတာ့လဲ အိေျႏၵမရပါ။ အိမ္ေ႐ွျခံ တခါး၀သြားေမွ်ာ္လိုက္ စိတ္မခ်စြာ အိမ္ထည္းျပန္၀င္လာလိုက္ႏွင့္ ဗ်ာမ်ားေနခဲ့သည္။ ဗ်ာမ်ားမည္ ဆိုလည္းမ်ား ေလာက္ပါသည္။ ေမေမ၊ ကိုကို၊ မမ၊ သံုးေယာက္လံုး အိမ္တြင္မ႐ွိပါ။ ေမေမ က ပါတီကိစၥ ႏွင့္ အျပင္ေရာက္ေနသည္။ ကိုကို က သစ္ပင္လွဲ သည့္အဖြဲ႕ ႏွင့္ပါသြားျပီး ၊ မမ ကဒို႕အေရးေအာ္သည့္ အဖြဲ႕ ႏွင့္ပါသြားသည္။ ေဖေဖ မွာ အစိုးရ၀န္ထမ္း ျဖစ္ေသာ္ လည္း ဇနီး ႏွင့္ သားသမီးမ်ားယံုၾကည္မွဳအရလုပ္ေနေသာ အလုပ္မ်ားအား တားျမစ္ျခင္း မျပဳဘဲ တတ္နိဳင္ သည္ဘက္မွသာအကူအညီေပးေလ့႐ွိသည္။ ထိုေန႕ကလဲ ကြ်န္ေတာ့အား အျပင္မထြက္ရန္ ေမေမ၊ကိုကို ႏွင့္ မမ တို႕အျပင္ေရာက္ေန၍ ကြ်န္ေတာ့အတြက္ ထပ္မံစိတ္မပူလိုေၾကာင္း ေပ်ာ့ေပ်ာ့ ျမစ္သည္။ မမ ျပန္ေရာက္လာေသာအခါ အသံ၀င္ေနျပီျဖစ္ျပီး လည္ေခ်ာင္းနာကာ အစားပင္မစားနိဳင္ေတာ့ေပ။ ကိုကို ကေတာ့ ႐ႊံ႕ အလိမ္းလိမ္း ႏွင့္ ျပန္လာကာ သူ၏အေတြ႕ အၾကံဳမ်ားအား စိတ္မေကာင္းစရာေျပာျပသည္။ သူ႕ေ႐ွ့မွေျပးေသာ သူမ်ား က်ည္သင့္ကာေနရာ တြင္ပင္ အတုန္းအ႐ုံး က်ဆံုးရပံု ၊ သူဆြဲနိဳင္၍ ဆြဲေခၚလာေသာ သူမွာလည္း ေဆး႐ံုသိုေရာက္ေသာ အခါဆံုးသြား ပံု ၊ ေဆး႐ံုမွာလည္းျပစ္ခတ္ခံထားရ၍ အုတ္ထရံမ်ားပင္ စကာေပါက္နီးပါး ျဖစ္သြားရပံုတို႕ကို ေတာက္တခတ္ခတ္ႏွင့္ေျပာျပသည္။



မျငိမ္သက္ေသာ တိုင္းျပည္အေျခေနသည္ သူခိုး၊ဓါးျပ တို႕ ထၾကြဖို႕အခြင့္အေရးျဖစ္ရကာ၊ ရပ္ကြက္ အတြင္းညွုိႏွိဳင္း၍ ကိုယ္ထူ ကိုယ္ထ အလွည့္က် ကင္းေစာင့္ရန္စီစဥ္ၾကရသည္။ လူသတ္လက္ႏွက္ဆို သည္မွာလည္း သာမာန္ ျပည္သူ အဖို႕ ရေပါက္ရလမ္း မရွိသည္ ျဖစ္ရာ ကင္းသမားမ်ား အသက္အႏၱရယ္ ကာကြယ္ ႏိုင္ရန္ လက္ျဖစ္လက္ႏွက္ မ်ားျဖစ္ေသာ ၀ါးခြ်န္၊ မွိန္း၊ ဓါး စသည္တို႕ ကိုသာ ေဆာင္ ထားရသည္။ လမ္းတိုင္း တြင္ ကင္းတဲမ်ား၊ ကင္းေစာင့္ မ်ားရွိလာေသာ အခါ ထိုကင္းသမား မ်ားအတြက္ ညနက္ေအာင္ ဖြင့္ေသာ သေရစာ ဆိုင္ေလးမ်ားလည္း ေပၚေပါက္လာခဲ့သည္။ စီးပြါးေရး လုပ္ရန္ ေခတ္ အခါ မေကာင္းသည့္ အေလွ်ာက္ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား မွာ ညဥ့္ နက္သည့္ တိုင္ မအိပ္ၾကပဲ ေဟလား၀ါးလားႏွင့္ ေခတ္ပ်က္ထဲတြင္ ျဖစ္သလို ေပ်ာ္ေနၾကသည္။

ကြ်န္ေတာ္တို႕ ကေလးမ်ားမွာလည္း ေခတ္ပ်က္ သည္ မပ်က္သည္ ကို မသိပါ၊ စာလည္း က်က္စရာ မလို ကစားခ်ိန္ လည္းပိုရ သျဖင့္ အေပ်ာ္ၾကီး ေပ်ာ္ေနခဲ့ သည္။ အမွန္ ကို သံုးသပ္ၾကည့္ မည္ ဆိုလွ်င္ မူ တခဏမွ် ေခတ္ပ်က္မွဳ၊ ပညာေရးကဏၭအားေလွ်ာက္ပတ္စြာ ျမွင့္တင္ရာတြင္ အားနည္းမွဳ တို႕သည္ မ်ိဳးဆက္ သစ္တို႕ ဘက္ေပါင္းစံု တိုးတက္ေရးတြင္ မ်ားစြာ အဟန္႕ အတားျဖစ္ခဲ့ရေပသည္။