ကြ်န္ေတာ္မို႕ တခုခုစလုပ္ျပီဆို သူငယ္ခ်င္းေတြကစိတ္၀င္စားေလ့ရွိၾကတယ္။ ကြ်န္ေတာ္က လည္း ကြ်န္ေတာ္ ေဟာင္ပြါ ေဟာင္ပြါေလွ်ာက္ေျပာေလ့ရွိ ျပီး၊ အလုပ္လုပ္တဲ့ေနရာမွာလဲ အသစ္ အဆန္းၾကီးမဟုတ္ သည့္တိုင္ တနည္းနည္းႏွင့္ သူမ်ားနဲ႕ ကြဲျပားေအာင္ေတာ့ လုပ္ေလ့ရွိသည္။ အဲဒီ အက်င့္ေၾကာင့္ပဲ မၾကာခဏ သူတပါး မ်က္မွုန္းၾကိဳးစြာ ယွဥ္ျပိဳင္ခံရေလ့ ရွိသည္္။ ကြ်န္ေတာ့မွာ နဂိုက လူေတာ္မဟုတ္ပဲ အသစ္အဆန္း လုပ္ခ်င္စိတ္သာရွိတာမို႕၊ ကြ်န္ေတာ္ လုပ္တဲ့ အလုပ္ကို သူငယ္ခ်င္းေတြ လိုက္လုပ္ေတာ့လဲ ကြ်န္ေတာ့ ထက္ပိုေတာ္ ပိုထူးခြ်န္ၾကတာပါပဲ။ အဲဒီအတြက္ ေတာ့ျဖင့္ ကြ်န္ေတာ့ မွာ တစိုးတစိ မွစိတ္အေႏွာက္ အယွက္မျဖစ္ရပါ။ စိတ္အေႏွာက္ အယွက္ျဖစ္ရတာက ခင္ခင္ မင္မင္ေပါင္းတဲ့ သူငယ္ခ်င္း ေတြ၊ အႏိုင္လိုခ်င္တာ တခုတည္းႏွင့္ ေနရာတိုင္းျပိဳင္၊ ကိုယ္က ရိုးရိုးေျပာလို႕လဲ ရိုးရိုးမထင္ ႏွင့္ အင္မတန္ မွစိတ္ညစ္ရပါသည္။
ေက်ာင္းတက္တုန္း ကလည္း သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ ေတြ႕ဖူးပါသည္။ ကြ်န္ေတာ့မွာ အိမ္ကို အလုပ္ကူ လုပ္ေနတာ တေၾကာင္း၊ ပိုက္ဆံ အမ်ားၾကီး မတတ္ႏိုင္တာ တေၾကာင္းမို႕၊ လစဥ္ေၾကးျမင့္ တဲ့ YTU က်ဴရွင္မ်ားကို အျပည့္မယူႏိုင္ပဲ၊ က်ဴရွင္ တက္ သည့္ ထို သူငယ္ခ်င္းဆီ မွာ အျမဲစာေမးရသည္။ သူကလည္း ကြ်န္ေတာ့ကို အျမဲ စိတ္ရွည္ လက္ရွည္ ရွင္းျပတတ္သည္မို႕ အရမ္းလည္းေက်းဇူး တင္ျပီး ေတာ္ေတာ္လည္းခင္မိသည္။ သို႕ေပမဲ့့ ျဖစ္ပံုက စာေမးပြဲေျဖ တိုင္း ကြ်န္ေတာ့ ခုန္နံပတ္က သူ႕ေရ့ွကအျမဲေရာက္ေနတတ္သည္္။ ၾကာေတာ့ သူလည္းေလ ေလာကီသား မို႕ စိတ္ေပါက္လာပံု ရပါရဲ႕ စိတ္မေကာင္းစရာ “မင္းလည္း အျမဲ ကံေကာင္းမေနဘူး၊ ငါလည္းအျမဲ ကံဆိုး မေနဘူ” ဟုဆိုရွာသည္။ စ သတိထားမိသည္ က ဒုတိယႏွစ္မွာပါ။ Spot ရမည္ဖုန္းဆက္ပါဆို၍ ဖုန္းဆက္ေတာ့ သူရသည့္ Spot ေတြေပးပါ သည္။ ေနာက္တေန႕မနက္ ေက်ာင္းေရာက္ေတာ့ လမ္းမဘက္ေက်ာေပး ကာဒီျပင့္သူငယ္ ခ်င္းတေယာက္ႏွင့္ စကားေျပာေနသည္ ကိုေတြ႕ရသည္။ ကြ်န္ေတာ္လည္း ကြ်န္ေတာ့အက်င့္ အတိုင္း ဒီေကာင္ေတြကို ေႏွာက္ယွက္ရမည္ ဟုအနားကပ္ သြားမွသတိထားမိသည္၊ သူ ထိုသူငယ္ခ်င္းအားေပးေန ေသာSpot မ်ားသည္ ကြ်န္ေတာ့အားေပခဲ့ သည္မ်ားႏွင္မတူပါ။ စာေမးပြဲပီး သြားမွ ကြ်န္ေတာ့အား အလြဲ Spot မ်ားေပးခဲ့ေၾကာင္း သေဘာေပါက္ရသည္။ ကြ်န္ေတာ္လဲ သူ႕စိတ္ေန စိတ္ထားသိရေတာ့ သတိထားပီးေနလို႕ ရတာေပါ့ဟုသာ စိတ္ေျဖလိုက္ရသည္။
ကြ်န္ေတာ့ မွာ စိတ္ရွဳပ္စရာကလည္း မ်ားသည္ မို႕ ပဥၥမႏွစ္ ႏွင့္ ေနာက္ဆံုးႏွစ္ တြင္ စာလည္း စိတ္မ၀င္ စားေတာ့ ပါ၊ မဟာတန္းကို လည္းစိတ္ရွဳပ္ေထြးျခင္း မ်ားစြာႏွင့္ ဆက္မတက္ လိုေတာ့သည္ မို႕ ေအာင္ရံုေလာက္ သာမွန္း၍စာ ၾကည့္ေတာ့ သည္။ ၀မ္းေျမာက္စရာ အဲဒီသူငယ္ခ်င္း ခုန္နံပတ္ ေျခာက္ခုေလာက္ ေက်ာ္ျပီး ကြ်န္ေတာ့ေရွ့မွ ေအာင္သည္။ ဒါေပမဲ့ ေရွ့ဆံုးကေတာ့ မဟုတ္ပါ၊ သူ႕ေရွ့မွာ ၁၀ ေရာက္ေက်ာ္ ၁၂ ေရာက္ေလာက္ရွိေသး သည္။ ကြ်န္ေတာ္ စဥ္းစားမိသည္က ကြ်န္ေတာ့ ေရွ့ မွာေရာ၊ သူေရွ့မွာေရာ ခုန္နံပတ္ျမင့္ သူအမ်ားၾကီးကို စံထား အလုပ္မလုပ္ပဲ၊ ကြ်န္ေတာ့ က်မွယွဥ္ျပိဳင္စရာ အျဖစ္သေဘာ ထားသည္ကို ခုထိလည္းစဥ္းစားမရပါ။ ဘာမဟုတ္ တဲ့ ကြ်န္ေတာ္ လို ငခြ်တ္ ထက္ ခုန္နံပတ္သာလြန္ေအာင္ ျမင္ျခင္း သည္ ဘယ္ေလာက္မ်ား သူ႕ဘ၀ အတြက္ တန္ဖိုးရွိလို႕လဲ၊ ကြ်န္ေတာ္သိခ်င္လိုက္တာ။
ျပီးခဲ့ေသာ တပတ္ေက်ာ္က သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ ကြ်န္ေတာ္တို႕ကုမၼဏီမွာပဲ အလုပ္ရသည္ မို႕ လိုက္ေၾကြးသည့္ ပြဲတြင္ ထိုေက်ာင္းတုန္းက သူငယ္ခ်င္းႏွင့္ျပန္ဆံုရသည္။ မေတြ႕ တာလဲ ၾကာျပီမို႕ ထိုသူငယ္ခ်င္း နံမည္လဲ ေမ့ေတေတ…ကြ်န္ေတာ္ ကိုယ္တိုင္ကလည္း ေမ့တတ္တာ ပါ မည္။ စကားေျပာခ်င္လွ်င္ပင္ နံမည္ကို မနည္းျပန္စဥ္းစားယူရသည္။ ကြ်န္ေတာ္ ဟာအျမဲ ကံေကာင္း ေနသူ ဟူေသာ သူ၏ အျမင္ မွာ ယၡဳထိမေျပာင္း လဲေသးေပ။ စကားစပ္မိသည့္ ခဏ အတြင္း မွာ ပါပင္ “ ငါတို႕လဲ ကံေကာင္းခ်င္ လို႕ ကုသိုလ္ရေအာင္ ကထိန္ခင္းမလို႕ “ဟု ဆိုသည္။ အံ့ေၾသာမိေသာ္ လည္း ကြ်န္ေတာ္ လုပ္ရမဲ့ အလုပ္အတိုင္း အမ်ားကို အလွဴခံ ရင္ျဖင့္ ကြ်န္ေတာ္လည္း ပါ၀င္လွဴဒါန္းမည္ ျဖစ္ ေၾကာင္းေျပာခဲ့ရသည္။ အခ်ိန္ရေသာ တေန႕ေန႕မွ ကြ်န္ေတာ္ နားလည္ထားေသာ ဗုဒၶဘာသာ အလွဴ ႏွင့္ သူနားလည္ထားပံု ကိုဖလွယ္ ရဦးမည္ ဟု မွတ္သားထား လိုက္မိသည္။ သံသရာမွ လြတ္ေၾကာင္းဦးထိပ္ ထားၾကေသာ ဗုဒၶဘာသာတြင္၊ ဗုဒၶဘာသာ ၀င္တို႕ ဘာေၾကာင္တ၀ဲလယ္လယ္ ျဖစ္ ေနေသးေၾကာင္း အနည္းဆံုး သင္ညာသိျဖင့္ေတာ့ ရွင္းျပႏိုင္မည္ဟု ေမွ်ာ္လင့္မိသည္။
လူအမ်ိဳးမ်ိဳး စိတ္အေထြေထြ ဆို သည့္အတိုင္း အထက္ကဆိုခဲ့ေသာ သူငယ္ခ်င္းႏွင့္ ဆန္႕ က်င္ဘက္ စရိုက္သဘာ၀ထြန္းကား ေသာသူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္လည္း ကြ်န္ေတာ့ မွာရွိပါ သည္။ ထိုုသူ ႏွင့္ ကြ်န္ေတာ္ သံုးတန္းႏွစ္ကတည္းက သူငယ္ခ်င္းျဖစ္ျပီး၊ အသက္ေမြး၀မ္း ေၾကာင္းေတြ မတူသည့္တိုင္ ယၡဳထိ အတြဲမပ်က္ပါ။၎သူငယ္ခ်င္း မွာထိုစဥ္က စာအင္မတန္ ေတာ္ပါသည္။ ပင္ကိုယ္ ဥာဏ္ရည္ဥာဏ္ေသြး ေကာင္းေသာေၾကာင့္ လည္းေကာင္း၊ မိဘႏွစ္ပါး စလံုး မွာဆရာ၀န္ျဖစ္၍လည္းေကာင္း၊ ဆရာမ်ား ခ်စ္ခင္ကာ အေရးေပးခံရသူ လည္းျဖစ္သည္။ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ ခ်ာတူးလန္၊ ဆရာဆူတာ ရိုက္တာ ခဏခဏ ခံရသည္။ သို႕ေပမဲ့ မမွတ္ ရိုက္တုန္းခဏသာ၊ ျပီးရင္အေဆာ့ မပ်က္၊ အရိုက္ခံမပ်က္။ ဘယ္လိုပင္ သဘာ၀မတူေသာ္လည္း ကြ်န္ေတာ္ တို႕အတြဲမပ်က္ၾကပါ။ အတူတူကစားသည္ အတူတူေတာ့ စာမၾကည့္ပါ။ သူလဲေတာ္ မဲ့သာေတာ္ သည္ စာကိုအထူးအေထြ မၾကည့္ပါ။ စာၾကည့္မည္ဟု ဆိုကာကြ်န္ေတာ့ အိမ္ေရာက္လာ (သို႕မဟုတ္) သူ႕အိမ္သြားကာ ကစားေနၾကသည္ ကမ်ားသည္။ အခ်ိန္တန္ သူ႕ Roll ကေရ့ွ မွာ ကြ်န္ေတာက ပိတ္ခ်ီး။ ကြ်န္ေတာ္လည္း သူ႕ Roll ဘယ္တုန္းကမွမလိုခ်င္၊ သူကလည္း ဘယ္ေတာ့ မွ Roll မက်။ သို႕ႏွင့္ ၇ တန္းႏွစ္တြင္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္ ခြဲ ဖို႕အေၾကာင္း ေပၚ လာသည္။ အေဒၚက ကြ်န္ေတာ့ အား ၁၀တန္းေရာက္ လွ်င္ နံမည္ၾကီး လွေသာင္းေက်ာင္း ၌ ထားလို၍၊ အေျခခံရေအာင္ဟု ဆိုကာ ၇ တန္းႏွစ္တြင္ ေရႊျပည္သာ အလက ၃ ၌ ေက်ာင္း ေျပာင္းထားရန္ ေမေမ့ အားတိုက္တြန္း ရာမွစ၍၊ ေရႊျပည္သာ သို႕ေက်ာင္းေျပာင္းတက္ျဖစ္ သည္။ ၈ တန္းတြင္ ကြ်န္ေတာ့ နယ္မွာသာ ကြ်န္ေတာ္ေက်ာင္းတက္ခ်င္သည္ ဟူ၍ျပန္ေျပာင္း လာမွ ထိုသူငယ္ခ်င္းႏွင့္ျပန္ေတြ႕ရသည္။ ေက်ာင္းျပန္တက္ေသာ အခါမွသတိထားမိသည္ မွာ ဒီေကာင္ေက်ာင္း စာတြင္ စိတ္၀င္တစား မရွိေတာ့ပါ။ ကြ်န္ေတာ္ ႏွင့္အဆက္ အသြယ္ မရွိသည့္ တႏွစ္အ တြင္း ၾကီးေကာင္၀င္ လာ၍လည္းေကာင္း၊ အေပါင္းအသင္းစံု လာ၍ လည္းေကာင္း အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ ထင္ပါ၏ Roll နံပတ္မ်ားလည္း မေကာင္းလွ ေတာ့ပါ။ ထိုအခ်ိန္မွာ မွစ၍ကြ်န္ေတာ္လည္း ကြ်န္ေတာ္ေပ်ာ္သည့္ ေနရာျပန္ေရာက္ကာ စာစ ၾကည့္ျဖစ္၍၊ စာေတာ္သူတစ္ေယာက္ဟုဆရာမ်ား၏ အသိအမွတ္ျပဳမွဳကို တစတစ ရလာသည္။ သို႕ေပမဲ့ ကြ်န္ေတာ္တို႕ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ အခင္မပ်က္ အမင္မပ်က္ တတြဲတြဲသြားျမဲ၊ ကစားျမဲသာ။ ၉ တန္းေရာက္ ေတာ့ ဒီေကာင့္မိဘမ်ားက မႏ ၱေလးသို႕ ေက်ာင္းေျပာင္းထား မည္ဟုဆို ကာ၊ မႏ ၱေလးေျပာင္းသြားသည္။ ၁၀ တန္းေအာင္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္က ၂ ဘာသာ ဂုဏ္ထူးႏွင့္ စက္မွဳတကၠသိုလ္၀င္ခြင့္ရသည္၊ သူက ၁ ဘာသာဂုဏ္ထူးႏွင့္ သခ်ာၤေမဂ်ာ၀င္း သြားသည္။ ၁၀ တန္းေအာင္စာရင္းထြက္ လာေတာ့ ကြ်န္ေတာ္မေပ်ာ္ပါ၊ ဒီေကာင့္အတြက္ ေတာ့ စိတ္မေကာင္းပင္ျဖစ္ရပါသည္။ ေဆးတကၠသိုလ္၀င္ ဖို႕အထိမွန္း ႏိုင္းေသာကြ်န္ေတာ့သူငယ္ခ်င္း တကၠသိုလ္ ၀င္ခြင့္ ေမဂ်ာ ေရြးခ်ယ္ ခ်ိန္တြင္ အင္မတန္မွ စိတ္ထိခိုက္ေပလိမ့္မည္။ မင္းေျပာင္းသြားလို႕ဟု စကား ၾကံဳတိုင္း အျပစ္တင္ျမဲ၊ ကြ်န္ေတာ္လည္း စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရျမဲ။ ဘာကိုအျပစ္တင္ရ မွန္းလည္း မသိ။ သို႕ ေပမဲ့ သူႏွင့္ ကြ်န္ေတာ္ အခင္မပ်က္ အဆြက္အသြယ္ မပ်က္ခဲ့ပါ။ ရန္ကုန္တြင္ သူရွိေနခ်ိန္၌ ကြ်န္ေတာ္ က်ဴရွင္သြားရာ သူ႕ကားႏွင့္လိုက္ပို႕ျမဲ။ ကြ်န္ေတာ္လည္း ပိုက္ဆံ ျပတ္လွ်င္ သူဆီမွ ေခ်းျမဲ။
တခါတခါေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ခင္သည့္ ထိုသူငယ္ခ်င္း ၂ေယာက္ကို ယွဥ္ၾကည့္မိသည္။ တေယာက္မွာ အင္မတန္ေအးခ်မ္း၍ တေယာက္မွာ အင္မတန္မွ ယွဥ္ျပိဳင္လိုစိတ္ျပင္းထန္ သည္။ ထိုဆန္႕က်င္ဘက္ သူငယ္ခ်င္း ၂ေယာက္တြင္ ကြ်န္ေတာ္သေဘာက်ေသာတူညီခ်က္ မွာ မည္သို႕ပင္ဆိုး၀ါးေသာ ဘ၀အေျပာင္းအလဲႏွင့္ၾကံဳၾကံဳ က်ရာေနရာျပန္ထႏိုင္ေအာင္ၾကိဳး စားျခင္း၊ ၾကိဳးစားသည့္ အတိုင္းျပန္လည္ေအာင္ျမင္လာႏိုင္ျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ အေၾကာင္းအရာ အားလံုးသည္ ျဖစ္ခ်ိန္တန္၍လည္းေကာင္း၊ အေၾကာင္းတိုက္ဆိုင္၍လည္းေကာင္း ျဖစ္ခဲ့ၾကသလို၊ ထိုသူငယ္ခ်င္း ႏွစ္ဦးမွာလည္း ကြ်န္ေတာ္ျဖတ္သန္းခဲ့ျပီးေသာ အတိတ္ကာလ မ်ား၏ အမွတ္တရမ်ားပင္ျဖစ္ေပေတာ့သည္။
