မွတ္မွတ္ရရ အဲဒီအခ်ိန္က ကြ်န္ေတာ္ တတိယတန္း တက္ေနတုန္း ဘုမသိဘမသိ ေက်ာင္းေတြ ပိတ္လိုက္လို႕ေပ်ာ္ေနခဲ့တာ...မၾကာပါဘူးအျဖစ္မွန္ကိုသိရတာပါပဲ။
“ေဖါင္း..ေဖါင္း...ေဖါင္း...ေဖါက္...ေဖါက္...ေဖါက္...” တခါမွ မၾကားဘူးတဲ့ အသံမို႕ မိုးျခိမ္းသံလိုထင္ေနခ်ိန္မွာပဲ “ဟဲ့ဟဲ့ ပစ္ကုန္ျပီ ၀ပ္၀ပ္” ဟုဆိုကာဂ်ပန္႕တေခတ္လံုး စစ္အေတြ႕အၾကံဳ႐ွိခဲ့ေသာအဖြါးရဲ႕ အတင္းဆြဲေခၚျခင္းကိုခံလိုက္ရပါတယ္။ ဘုရားခန္းတြင္ အဖြါးက ကြ်န္ေတာ္အားဖိရင္း၀ပ္ ထားသည္မွာ ယၡဳခ်က္ခ်င္း စစ္သားမ်ားအိမ္အတြင္းသို႕၀င္လာမည့္ဟန္ တုတ္တုတ္မွ်မလွဳပ္။ ခါးသက္ေသာ စစ္၏ အေတြအၾကံဳမ်ားကသင္ေပးခဲ့ဟန္တူပါ၏။ အမွန္ေတာ့ကြ်န္ေတာ္တို႕အိမ္မွာ စစ္သားမ်ား ရန္ကုန္သို႕ ခ်ီတက္သြားရာ လမ္းေၾကာင္းႏွင့္ အတန္လွမ္းပါသည္။ နယ္ခံလူငယ္မ်ားမွ စစ္သားမ်ားရန္ကုန္သို႕ ခ်ီတက္မည့္ ရန္ကုန္-မႏၱေလး လမ္းကို သစ္ပင္မ်ားလွဲ၍ ပိတ္သျဖင့့္ပစ္ခတ္ျခင္းျဖစ္သည္။ ထိုေန႕ ေန႕လယ္မွစ၍ ကြ်န္ေတာ့၏ ေက်ာင္း ေက်ာပိုးအိတ္ကေလးမွာလည္း အေရးေပၚေက်ာပိုးအိတ္ေလး အျဖစ္ အသြင္ေျပာင္းသြားသည္။ ေရဘူးတဘူး ၊ အ၀တ္အစား တစံု ႏွင့္ စားစရာအခ်ိဳ႕ကို ၎ေက်ာပိုးအိတ္ အတြင္းထည့္ကာ တေနရာ၌ မွတ္မွတ္ ရရထားေစ ျပီးအေရးေပၚအေျခေနအတြက္ အဆင္သင့္ျဖစ္ေစခဲ့သည္။
ေဖေဖ့ကို ၾကည္လိုက္ျပန္ေတာ့လဲ အိေျႏၵမရပါ။ အိမ္ေ႐ွျခံ တခါး၀သြားေမွ်ာ္လိုက္ စိတ္မခ်စြာ အိမ္ထည္းျပန္၀င္လာလိုက္ႏွင့္ ဗ်ာမ်ားေနခဲ့သည္။ ဗ်ာမ်ားမည္ ဆိုလည္းမ်ား ေလာက္ပါသည္။ ေမေမ၊ ကိုကို၊ မမ၊ သံုးေယာက္လံုး အိမ္တြင္မ႐ွိပါ။ ေမေမ က ပါတီကိစၥ ႏွင့္ အျပင္ေရာက္ေနသည္။ ကိုကို က သစ္ပင္လွဲ သည့္အဖြဲ႕ ႏွင့္ပါသြားျပီး ၊ မမ ကဒို႕အေရးေအာ္သည့္ အဖြဲ႕ ႏွင့္ပါသြားသည္။ ေဖေဖ မွာ အစိုးရ၀န္ထမ္း ျဖစ္ေသာ္ လည္း ဇနီး ႏွင့္ သားသမီးမ်ားယံုၾကည္မွဳအရလုပ္ေနေသာ အလုပ္မ်ားအား တားျမစ္ျခင္း မျပဳဘဲ တတ္နိဳင္ သည္ဘက္မွသာအကူအညီေပးေလ့႐ွိသည္။ ထိုေန႕ကလဲ ကြ်န္ေတာ့အား အျပင္မထြက္ရန္ ေမေမ၊ကိုကို ႏွင့္ မမ တို႕အျပင္ေရာက္ေန၍ ကြ်န္ေတာ့အတြက္ ထပ္မံစိတ္မပူလိုေၾကာင္း ေပ်ာ့ေပ်ာ့ ျမစ္သည္။ မမ ျပန္ေရာက္လာေသာအခါ အသံ၀င္ေနျပီျဖစ္ျပီး လည္ေခ်ာင္းနာကာ အစားပင္မစားနိဳင္ေတာ့ေပ။ ကိုကို ကေတာ့ ႐ႊံ႕ အလိမ္းလိမ္း ႏွင့္ ျပန္လာကာ သူ၏အေတြ႕ အၾကံဳမ်ားအား စိတ္မေကာင္းစရာေျပာျပသည္။ သူ႕ေ႐ွ့မွေျပးေသာ သူမ်ား က်ည္သင့္ကာေနရာ တြင္ပင္ အတုန္းအ႐ုံး က်ဆံုးရပံု ၊ သူဆြဲနိဳင္၍ ဆြဲေခၚလာေသာ သူမွာလည္း ေဆး႐ံုသိုေရာက္ေသာ အခါဆံုးသြား ပံု ၊ ေဆး႐ံုမွာလည္းျပစ္ခတ္ခံထားရ၍ အုတ္ထရံမ်ားပင္ စကာေပါက္နီးပါး ျဖစ္သြားရပံုတို႕ကို ေတာက္တခတ္ခတ္ႏွင့္ေျပာျပသည္။
မျငိမ္သက္ေသာ တိုင္းျပည္အေျခေနသည္ သူခိုး၊ဓါးျပ တို႕ ထၾကြဖို႕အခြင့္အေရးျဖစ္ရကာ၊ ရပ္ကြက္ အတြင္းညွုိႏွိဳင္း၍ ကိုယ္ထူ ကိုယ္ထ အလွည့္က် ကင္းေစာင့္ရန္စီစဥ္ၾကရသည္။ လူသတ္လက္ႏွက္ဆို သည္မွာလည္း သာမာန္ ျပည္သူ အဖို႕ ရေပါက္ရလမ္း မရွိသည္ ျဖစ္ရာ ကင္းသမားမ်ား အသက္အႏၱရယ္ ကာကြယ္ ႏိုင္ရန္ လက္ျဖစ္လက္ႏွက္ မ်ားျဖစ္ေသာ ၀ါးခြ်န္၊ မွိန္း၊ ဓါး စသည္တို႕ ကိုသာ ေဆာင္ ထားရသည္။ လမ္းတိုင္း တြင္ ကင္းတဲမ်ား၊ ကင္းေစာင့္ မ်ားရွိလာေသာ အခါ ထိုကင္းသမား မ်ားအတြက္ ညနက္ေအာင္ ဖြင့္ေသာ သေရစာ ဆိုင္ေလးမ်ားလည္း ေပၚေပါက္လာခဲ့သည္။ စီးပြါးေရး လုပ္ရန္ ေခတ္ အခါ မေကာင္းသည့္ အေလွ်ာက္ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား မွာ ညဥ့္ နက္သည့္ တိုင္ မအိပ္ၾကပဲ ေဟလား၀ါးလားႏွင့္ ေခတ္ပ်က္ထဲတြင္ ျဖစ္သလို ေပ်ာ္ေနၾကသည္။
ကြ်န္ေတာ္တို႕ ကေလးမ်ားမွာလည္း ေခတ္ပ်က္ သည္ မပ်က္သည္ ကို မသိပါ၊ စာလည္း က်က္စရာ မလို ကစားခ်ိန္ လည္းပိုရ သျဖင့္ အေပ်ာ္ၾကီး ေပ်ာ္ေနခဲ့ သည္။ အမွန္ ကို သံုးသပ္ၾကည့္ မည္ ဆိုလွ်င္ မူ တခဏမွ် ေခတ္ပ်က္မွဳ၊ ပညာေရးကဏၭအားေလွ်ာက္ပတ္စြာ ျမွင့္တင္ရာတြင္ အားနည္းမွဳ တို႕သည္ မ်ိဳးဆက္ သစ္တို႕ ဘက္ေပါင္းစံု တိုးတက္ေရးတြင္ မ်ားစြာ အဟန္႕ အတားျဖစ္ခဲ့ရေပသည္။
