Wednesday, October 7, 2009

ယမမင္းႏွင့္လကၤာဆရာ

ငါ့အသက္လည္းတစ္ရက္တစ္ေန႕၊ တေ႐ြ႕ေ႐ြ႕ျဖင့္လင့္ခဲ့ဇရာ၊ ေရာ္ရင့္လာခဲ့ ။

ငါ့ဆံပင္လည္းေငြမွ်င္ေသးေသး၊ ျဖဴျဖဴေဖြး၍ငယ္ေသြးမစို၊ ပ်က္ယြင္းယိုခဲ့ ။

ငါ့မ်က္လံုးလည္းဖံုးခဲ့ေမႊး႐ွည္၊ မ်က္ရည္ေျခာက္ခန္းလႊမ္းခဲ့မ်က္ေတာင္၊ ေမွးေမွးေမွာင္ခဲ့ ။

ငါ၏နားလည္းမၾကားဆြံ႕ထိုင္း၊ မုန္တိုင္းဆူညံအသံသဲ့သဲ့၊ ေ၀းေ၀းခဲ့၏ ။

ငါ့ႏွာေခါင္းလည္းပန္းေပါင္းနံ႕သာ၊ သင္းသင္းျဖာကို႐ိႈက္ပါ႐ွဴျငား၊ ခါးႀကီးခါးခဲ့ ။

ငါ့ႏႈတ္ခမ္းလည္းစိမ့္စမ္းသီတာ၊ ခ်ိဳသကာလူးပန္းဖူးငံုဆင့္ ၊ မလန္းပြင့္ေတာ့ ။

ငါ့အသားလည္းပပ္ၾကားအက္ေန၊ ပါးေရတြန္႕တြန္႕လိႈင္းလြန္႕လြန္႕ထ၊ အိုမင္းလွၿပီ ။

ငါ့အေသြးလည္းျခင္ေကၽြးသန္းကိုက္၊ သိုက္သိုက္႐ံုး႐ံုး"စားၿမိန္တံုး"သာ ျဖစ္ခဲ့ပါ၏ ။

ငါ၏ေျခလည္းမိုးအေျမအဆံုး၊ စက္၀ိုင္းကံုးေရာက္မေလွ်ာက္ေတာ့ႏိုင္၊ ႏြမ္းႏြမ္းယိုင္ခဲ့ ။

ငါ၏လက္လည္းမသြက္ေတာ့ၿပီ၊ ႀကံဳလွီေဖ်ာ့ညိွဳးအ႐ိုးေပၚတြင္၊ အေရတင္ခဲ့ ။

ငါ၏စိတ္လည္းအတိတ္တြင္က်န္၊ မုန္တိုင္းထန္ညလြန္ခဲ့ရသို႕၊ မိႈင္းမိႈင္းညိဳ႕ခဲ့ ။

ငါ့အေတြးလည္း႐ႈပ္ေထြးေနာက္က်ိ၊ အဆိပ္ထိပန္းျပန္မလန္းသို႕ မည္းမည္းညိဳ႕တည္း ။

ငါ့ဦးေႏွာက္လည္းေက်ာက္ေဆာင္အိုႀကီး၊ အထီးတည္းသို႕ၿငီးေငြ႕ေလာက၊ ႐ြံ႕မုန္းေခြတည့္။

ငါ့အသည္းလည္းအက္ကြဲေၾကမြ၊ အပိုင္းစႏွင့္ေ႐ွးကတုန္းလို၊ ရင္မဖိုေတာ့ ။

ငါ့ကေလာင္လည္းမင္ေၾကာင္စျပဳ၊ ေခ်းညိဳစု၍စာႏုေရးတိုင္း၊ တံု႕ေႏွးဆိုင္းခဲ့ ။

ငါ့၀ိညာဥ္လည္းသိပ္သည္းက်ဥ္းေျမာင္း၊ သစ္ေခါင္းတိုးငွက္အသက္႐ွဴရပ္၊ ဆို႕ဆို႕က်ပ္ခဲ့ ။

ငါ့လိပ္ျပာလည္းစြန္႕ခြာကိုယ္မွ၊ ထြက္ေျပးၾက၍ဘ၀လမ္းခြဲ၊ မ်က္ႏွာလႊဲၾက ။

ငါ့မိခင္မွေ႐ႊစင္သူ႕သား၊ လက္ဖ၀ါးကိုကိုင္ထားယုယ၊ ေခါင္းငိုက္ခ်လ်က္ ။

ငါ့ဇနီးကားငါ့အားေပြ႕ပိုက္၊ နမ္း႐ိႈက္ေနာက္ဆံုးငိုခ်ဳန္းပဲ့တင္၊ အေလာင္းျပင္၏ ။

ငါ့သမီးမူျမင္းျဖဴသစ္႐ုပ္၊ ေဆာ့လႈပ္ကစားငါ့အနားတြင္၊ ၿပံဳး႐ႊင္႐ႊင္တည့္ ။

ငါ့မိတ္ေဆြမ်ား၀ိုင္းရံထား၍၊ ငါ့အားစိုက္ၾကည့္မ်က္ရည္ျပည့္ႏွင့္၊ ေသာကဆင့္ၾက ။

ေၾသာ္.... ကဗ်ာ... ကဗ်ာေရးခဲ့ပါလည္း၊ ေၾကး၀ါတစ္ျပားသနားသူမွ်၊ မ႐ိွၾကတည့္ ။

ငါကမယူ၊ "ေ၀ဖန္သူ"သာေဖြ႐ွာေတြ႕လို႕၊ လက္ကမ္းႀကိဳခဲ့ညဆိုအိပ္ပ်က္၊ လန္႕လ်က္ထႏိုးတစ္မိုးလည္းေသာက္၊ တစ္ညဥ့္ေရာက္ျပန္ၾကိမ္ဖန္ဖန္ပင္၊ သြားျပန္လမ္းဆံု၀ိညာဥ္ဘံုက၊ သံစံုဟစ္ေအာ္ေသမင္းေခၚသံ၊ ေစာင္းသံေလလားေထြျပားစိတ္မွာ၊ ငါ့လကၤာကိုဖတ္ပါေသမင္း၊ သူပင္ညွဥ္း၍ငိုခ်င္းႏွင့္ေတး၊ ႀကိဳက္ရာေ႐ြးရနံနက္ထေသာ္၊ ေရးစလကၤာစာ႐ြက္ျပာသည္ေလမွာလြင့္လြင့္၀ဲ၀ဲတည္း ။

Internet မွ ရွာလို႕ရတဲ့ ဆရာၾကီး ေဒါင္းႏြယ္ေဆြ ကဗ်ာေလးပါ။ Link ကိုေတာ့ မမွတ္မိေတာ့ပါ။

ကြ်န္ေတာ္သိပ္ၾကိဳက္တဲ့ “ကလ်ာမိမိမုန္း” ကဗ်ာကိုေတာ့ ရွာဆဲပါ။

No comments: